صداي طاقت گل

 

صداي طاقت گل، بي قرار مي آيد

و اشک شوق چه بي اختيار مي آيد

 

سرشک شوق براي حضور صادق گل

که رغم سعي خزان، مژده وار مي آيد

 

هزارتوي نفاق ِ کهن  نـَوَرديده

اگر چه خسته ولي پايدار مي آيد

 

بيا ز پنجره هامان غبار را برگير

که عطر طي شدن ِ انتظار مي آيد

 

اگرچه باغچه چندي ز سبزه عاري بود

به يـُمن سرخي گل، نـَک بهار مي آيد

 

گلي ز نسل شقايق، شکفته بي پروا

به قصد هدم سکون، استوار مي آيد

 

و در پيام زلالش مرور تجربه ها است

تهمتنـانـه و آرش تبـار مي آيـد

 

هر آن که چهره ي او را به خار کينه خليد

کنون ز کرده ي خود شرمسار مي آيد

 

عجب مکن که سرودش به سرخي ِ ايمان

ز بطن خفته ي اين شام تار مي آيد،

 

که شب وراي سياهي، ستاره مي زايد

يکي اگر که بميرد، هزار مي آيد

 

صداي طاقت گل، هم، اگر شود پرپر

هماره خاطره اش، با بهار مي آيد

 

                            ويدا فرهودي

                            مرداد ماه 1384