گزارش ارسالی برای نشریه بذر

1384/07/23

 

مبارزه و اعتراض در دانشگاه نجف آباد

 

حراست حيا كن، دانشگاه را رها كن

حراست حيا كن، دانشجو را رها كن

 

امروز شنبه 23 مهر دانشگاه ما صحنه مبارزه و اعتراض دانشجويان بود.

امروز صبح كه ميخواستيم از درب هميشگي وارد دانشگاه بشويم، حراست جلوي ما را گرفت و گفت درب ورودي دختران و پسران جدا شده و بايد از درب ديگري وارد بشويم. در ضمن پسران ديگر اجازه ندارند پيراهن آستين كوتاه بپوشند. همه خيلي عصباني شده بوديم. فكر كرديم اينها هم بلاي جان ما هستند و هم احمقند. چون حالا درب ورودي را جدا ميكنيد، توي راهروها كه بهم ميرسيم. يا سر كلاس كه اگرچه رديف هايمان جداست اما باز زير يك سقف هستيم. بهرحال وارد شديم و سر كلاس رفتيم.

ساعت 11 و نيم صبح دانشجويان دختر و پسر به تعداد زياد توي راهرو هاي دانشكده فني يك، جمع شدند. همه يكصدا شعار ميدادند: حراست حيا كن، دانشگاه را رها كن. دانشجو را رها كن. دانشجويان كه خيلي خشمگين بودند شروع به شكستن در و پنجره كردند. نيروهاي حراست كه وحشت زده شده بودند خود را كنار كشيده و مشغول شناسايي فعالين بودند. رئيس حراست جلو آمد و به بچه ها گفت: خراب كنيد. بعدا هزينه اش را خودتان خواهيد پرداخت. اين حرف همه ما را  بيشتر عصباني كرد. همه او را هو كردند و شروع به كندن چراغ مهتابي ها كردند. از آنجايي كه سقف هاي كاذب كار گذاشته شده همراه با اينكار سقف راهرو فرو ريخت. دانشجويان سطلهاي آشغال را بلند كرده و بطرف نيروهاي حراست پرتاب ميكردند. و شيشه هاي بزرگ را خرد ميكردند. كولرهاي آبي از جا كنده شد و آب از همه جا سرازير شد. چيزي جلو دار بچه ها نبود. وقتي مدير مسئول آن بخش جلو آمد تا دانشجو ها را آرام كند، او را بعقب هل داده و دفتر او را درب و داغان كردند. فقط صداي خرد شدن شيشه ها و شعار حراست حيا كن، دانشگاه را رها كن، بگوش ميرسيد.

دختران دانشجو بسيار فعال بودند و پسران و دختران همصدا شعار ميدادند و به سمت نيروهاي حراست حمله ميكردند. براي برخي از دانشجويان كه در اعتراضات دانشجويي كوي دانشگاه در چند سال پيش شركت داشتند، اين صحنه ها آن مبارزه را تداعي ميكرد و حالت نشاط و شادابي زيادي بوجود آمده بود.

امروز دانشگاه تعطيل شد و بسرعت به سر و سامان دادن خرابي هاي وارد شده مشغول شدند تا كسي نفهمد امروز در دانشگاه چه غلغله اي بپا بوده. حتما سراغ بر و بچه هاي فعال خواهند رفت. كه در صورتي كه اتفاقي براي آنها بيفتد بايد كاري كنيم.