بيانيه شوراي عمومي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تربيت معلم سبزوار

پيرامون آزادي عبدالرحمان نادري

 

عبدالرحمن نادري آزاد شد. او آزاد شد تا بدانيم که آزادي چه گرانبها کالاييست. به گاه خواستن دست نايافتني به چشم مي آيد، اما آنگاه که بدست آمد بي گمان به آساني از دست نخواهد رفت.

سه ماه زندان عبدالرحمن نادري تمام شد. همانگونه که سه ماه زندان قاسم عطايي عظيمي به پايان رسيد. دانشجوياني که درست پس از اتمام تحصيلات خويش، به دانشگاهي بس فراختر و بزرگتر پا نهادند. دانشگاهي به قدمت آزاديخواهي در اين مرز و بوم که شاگرداني را درون خود پرورانيده است که هريک سنگي را بر بناي آزاديخواهي در تاريخ سياسي اين سرزمين بنا نهاده اند.

اگرچه بيوه تاريخ نام عبدالرحمن نادري ها را از ياد خواهد برد اما حافظه تاريخي ما هرگز اين قهرمانان بي مدعا را فراموش نخواهد کرد.

آيا کساني که اکنون بر طبل پوسيده و بي صداي انتخابات مي کوبند، از ياد برده اند که در طول اين سالها همينان چگونه به جنگ آزادي و انديشه شمشيرهاي خويش را از رو بسته بودند؟ اينان که از هر آنچه دارند و ندارند مايه مي گذارند تا بر مرده ريگ سالهاي تاريک حکومت خوش دوامي تازه بخشند.

اما ما هرگز نمي توانيم از ياد ببريم که هنوز هم بعد از هشت سال اصلاح طلبي در آستانه انتخابات که نه انتصابات، هنوز نيز ياران خويش را در بند و محبس مي يابيم. ديگر چه مجالي براي اصلاح طلبي مانده است.

کدام ظرفيت معطل مانده قانون اساسي مانده که هنوز اجرا نشده است؟ کدام بند اصلاح طلبي حکومتي آقايان فراموش شده بود که اکنون به يادش افتاده اند؟

امروز با افتخار مي گوييم که اگر در توان داريد باز هم بگيريد و در بند کنيد! نه از اشتياقمان براي آزادي کاسته خواهد شد، نه آرمانهايمان را به فراموشي خواهيم سپرد.

 

 

شوراي عمومي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تربيت معلم سبزوار

 

=================================================

 

 

خلاصه پرونده

 

انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تربيت معلم سبزوار در تاريخ 29/11/1382 تصميم به برگزاري جلسه ي سخنراني در يکي از سالن ها سرپوشيده اين شهر مي گيرد. اين سخنراني قرار بود تحت عنوان "روابط بين الملل و امنيت ملي" با حضور دکتر احمد زيدآبادي برگزار گردد.

براي اين منظور علي رغم اينکه برگزاري مراسم سخنراني در محيط هاي مسقف و سرپوشيده نيازي به اخذ مجوز از نهاد هاي امنيتي ندارد، انجمن اسلامي دانشجويان اقدام به اخذ مجوز براي برگزاري جلسه سخنراني از شوراي تامين شهرستان نمود. اما درست پس از پخش شب نامه هاي در سطح شهر عليه فرماندار و عده اي از نمايندگان مجلس در شب قبل از برگزاري جلسه فرماندار سبزوار با اعلام به صلاح نبودن برگزاري جلسه در سالن مذکور دقايقي قبل از جلسه مجوز صادره را لغو و درخواست برگزاري سخنراني در سالن دانشگاه را نمود.

اين درخواست از سوي اعضاي وقت شوراي مرکزي انجمن اسلامي پذيرفته نشد و آنها در نهايت مجبور به برگزاري جلسه در زيرزمين يک خانه شخصي شدند که بدون هيچ گونه پيش آمد خاصي برگزار گرديد. انجمن اسلامي دانشجويان در اعتراض به نحوه برخورد با فعاليتهاي اين تشکل همان شب بيانيه اي در اعتراض به عملکرد منفعل فرماندار و منصوبين دولت اصلاحات و همچنين هجوم وحشيانه عناصر چماق بدست و شناخته شده و عدم برخورد با آنان از سوي نيروي انتظامي منتشر نمود.

سه ماه پس از انتشار اين بيانيه آقايان ميثم اماني -دبير شوراي مرکزي-، عبدالرحمان نادري -دبير سياسي- و قاسم عطايي عظيمي -از فعالان سابق انجمن اسلامي دانشجويان- به عنوان متهم به شعبه 2 دادگاه عمومي سبزوار احضار شدند که پس از تفهيم اتهام نشر اکاذيب و تشويش اذهان عمومي و معرفي شاکيان پرونده (تيپ 47 مهندسي سپاه سلمان سبزوار، بسيج مستضعفين و نيروي انتظامي) روانه زندان سبزوار شدند. در نهايت پس از پنج روز که از بازداشت اين دانشجويان در زندان سبزوار مي گذشت، آنها با قرار وثيقه هايي مجموعا به مبلغ 300 ميليون ريال از زندان آزاد گشتند.

داداگاه عموومي شعبه 2 سبزوار به رياست قاضي سيدي در تيرماه سال 82 آقايان عطايي و نادري را به تحمل شش ماه حبس و آقاي اماني، متهم ديگر پرونده را علاوه بر اتهام فوق و به علت شکايت مدعي العموم از 17 نفر از فعالان انجمن حوادث خرداد ماه 82 در دانشگاه سبزوار به 12 ماه حبس محکوم گرديد. اين پرونده با اعتراض دانشجويان به شعبه تجديدنظر مشهد منتقل گرديد که در نهايت شعبه تجديد نظر استان خراسان سابق، حکم شش ماه زندان را براي هر سه نفر تاييد کرد و نفر سوم را از بقيه اتهامات (اخلا در نظم عموم) تبرئه نمود.

در دي ماه 82 و پس از فرستادن اخطاريه هاي مکرر براي صاحبان وثيقه اين سه دانشجو در آخرين مهلت قانوني (14 بهمن) به دادگستري سبزوار مراجعه نمودند که دادگستري به دليل سفر آقاي يساقي (مدير کل سابق دادگستري سبزوار) تعطيل بود.

اما روز بعد از آن نيز که دانشجويان دوباره خود را براي اجراي احکام صادره به دادگستري معرفي نمودند، قاضي اجراي احکام با اعلام اينکه در حال حاضر احکام اين سه نفر اجرا نخواهد شد خبر از آن داد که طبق دستور مدير کل دادگستري خراسان و درخواست عفو رياست دانشگاه موضوع در کميسون عفو و بخشودگي خراسان در دست بررسي است.

اما دوهفته بعد (3 اسفند 1382) و دقيقا دو روز بعد از انتخابات مجلس هفتم آقاي عطايي عظيمي يکي از سه متهم که پيش از آن نيز از دانشگاه اخراج گرديده بود بعد از مراجعه ماموران انتظامي به منزل وي، ايشان روانه زندن وکيل آباد مشهد گرديد و به مدت سه ماه در زندان اين شهر حبس ناعادلانه خود را تحمل کرد.

دانشجوي ديگر آقاي عبدالرحمن نادري که از اقليت هاي کرد سني مذهب کشورمان نيز مي باشد در شهريور 1383 فارغ التحصيل شد که به تازگي نيز با دانشگاه تصفيه حساب نمود. ايشان در تاريخ 28 دي ماه 1383 در محل سکونت خود (شهرستان سقز) دستگير و روانه زندان سقز شده است.

پس از دستگيري آقاي نادري و مراجعه اعضاي انجمن اسلامي دانشجويان به دادگستري شهرستان سبزوار مطلع گشتيم که تنها با درخواست عفو آقاي اماني موافقت شده است و درخواست عفو آقاي نادري بدون پاسخ مانده است.

حال سوال اساسي ما اين است که چگونه دانشجوياني که در يک زمان و در جريان يک پرونده محکوم گرديده اند با سه برخورد متفاوت از سوي مقامات قضايي روبرو مي گردند. چرا آقاي عطايي که پيش از آن در جريان اعتراضات دانشجويي نسبت به حکم اعدام دکتر آقاجري از دانشگاه اخراج گشته بود سريعا به زندان منتقل مي گردد و آقاي نادري نيز که از اقليتهاي مذهبي و قومي کشورمان مي باشد درست در هنگام فارغ التحصيلي حکم شان به اجرا در مي آيد؟