بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند تبریز

 در اعتراض به دستگیری اعضای سندیکای شرکت واحد تهران

 

در بیش از ربع قرنی که از پیروزی انقلاب گذشته است سردمداران جمهوری اسلامی در دفاع از حقوق مستضعفان و فرودستان سخنان بسیاری بر زبان آورده اند و همواره بر این نکته که انقلاب متعلق به ضعفا و پابرهنگان است تاکید داشته اند. تامین معیشت و خدمت گذاری به اقشار کم درآمد و زیرخط فقر همواره غایت القصوای همه حکومتیان در بیست و هفت سال گذشته بوده است. هر دولتی که سرکار آمده است دولت قبل را به بی عدالتی و عدم رعایت حقوق محرومان متهم کرده و هزاران وعده برای رفع فقر و تبعیض را می دهد درحالی که سیاست های غلط اقتصادی و سیاسی در بیست و هفت سال گذشته نتیجه ای جز راندن نزدیک به نیمی از مردم ایران به زیر خط فقر نداشته است. علم رفع فقر و فساد و تبعیض برداشتن از یکسو و سرکوب خواسته های آزادی خواهانه و عدالت طلبانه از سوی دیگر امروز به فاجعه ای منتهی شده است که شاید روزی کسی تصور آن را نداشت و گمان نمی برد کشوری که از منابع بی شمار طبیعی برخوردار است این چنین در اثر سیاست های حاکم به سراشیبی سقوط درافتد.

هنوز چندی از صدور احکام حبس های طویل المدت برای فعالین کارگری در سقز نگذشته بود که برخوردهای غیرمعقولانه و غیرمسئولانه با اعضای سندیکای شرکت واحد نشان داد که دفاع از محرومین بحثی بس عبث است. در حالی که کارگران سراسر جهان، سندیکا و تشکل مستقل از حکومت دارند و به راحتی در جامعه فعالیت می کنند و از حقوق صنفی خویش دفاع می کنند، در ایران نهاد حکومت ساخته «خانه کارگر» که به زحمت کمتر از یک درصد از کارگران را نمایندگی می کند انحصارطلبانه مدعی پیش قراولی تمامی کارگران است. خانه کارگر نه تنها فعالیتی برای بهبود شرایط کاری و معیشتی کارگران انجام نداده است بلکه به مانند سایر احزاب حکومتی کارکردی جز در زمان انتخابات، آن هم به نفع طیفی که بیشترین ضربه ها را به این قشر آسیب پذیر زده است نداشته. هجوم وحشیانه عمال «خانه کارگر» به دفتر سندیکای کارکنان شرکت واحد و ضرب و جرح اعضای آن و اخراج هفده تن از کارکنان شرکت به تحریک گردانندگان این تشکل حکومتی، نمود عینی دفاع «خانه کارگر» از حقوق کارگران است.

در حالی که جمهوری اسلامی ایران با پیوستن به مقاوله نامه های بین المللی سازمان جهانی کار نسبت به فراهم آوردن فضا برای تشکیل تشکل های مستقل کارگری متعهد شده است، به این عهد و پیمان خود همانقدر پایبندی نشان می دهد که به سایر عهدنامه های بین المللی دیگر مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر. حکومت اسلامی در بیش از دو دهه گذشته در همه عرصه ها دست به شبیه سازی زده است. از تشکیل گروه های دانشجویی وابسته و شبه نظامی گرفته تا تشکل های کارگری عدالت ستیز و این همه تنها به این قصد بوده که صدای نمایندگان واقعی دانشجویان و کارگران به گوش جهانیان نرسد، اما زهی خیال باطل که امروز آن همه نقشه نقش بر آب شده و تک تک شهروندان حقوق پایمال شده شان را از حاکمان غیرپاسخگو می طلبند و چون پاسخی بر این همه ندارند به ابزار سرکوب متوسل می شوند. اگر تا دیروز اوباش  وابسته به «خانه کارگر» وسیله ای برای سرکوب اعتراضات کارگری بودند، امروز شاهدیم که نقاب ها از چهره ها برمی افتد و قوه قضاییه و شخص قاضی مرتضوی وظیفه ساکت کردن کارگران را برعهده می گیرند.

 

بازداشت غیرقانونی تعدادی از فعالان سندیکای شرکت واحد تهران، به عنوان یک تشکل مستقل کارگری و انتقال منصور اسانلو، رییس هیئت مدیره سندیکا به زندان اوین، این هشدار را به جامعه ما می دهد که هرگونه تلاش برای رسیدن به حقوق قانونی و انسانی نتیجه ای جز حبس و شکنجه نخواهد داشت و این خود بیش از هر چیزی ماهیت دروغین شعارهای اخیر حاکمیت در مورد مهرورزی و عدالت گستری را رسوا خواهد کرد.

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند تبریز به عنوان بخشی از جنبش دانشجویی ایران ضمن تاکید بر لزوم همبستگی جنبش دانشجویی با سایر جنبش های اصیل اجتماعی، بر خود فرض می داند ضمن محکوم نمودن اقدام  ناعادلانه قوه قضاییه جمهوری اسلامی در بازداشت فعالین کارگری از اعتصاب روز یکشنبه رانندگان و کارمندان شرکت واحد تهران حمایت نموده و از سایر شهروندان نیز می خواهد کارگران بی دفاع را در رسیدن به خواسته های به حقشان یاری کنند. ما ضمن درخواست آزادی سریع بازداشت شدگان، باردیگر بر حق انسانی و قانونی کارگران در تشکیل سندیکاهای مستقل تاکید کرده و به حاکمیت هشدار می دهیم که لگدمال کردن حقوق انسان هایی که چیزی جز زنجیرهایشان برای از دست دادن ندارند فرجام خوشی نخواهد داشت.

شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند تبریز