سازمان عفو بين الملل
بیانیه علنی
شماره عطف:
(علنی)MDE 13/007/2006
ردیف سرویس خبری: 030
2 فوریه 2006
عفو بين الملل خواستار آزادی كارگران اتوبوس رانی
در ایران است
سازمان عفو
بين الملل از مقامات دولتی ايران ميخواهد تا
صدها كارگر شركت اتوبوس رانی تهران را، كه به
دلیل ظاهرأ اقدامات پیشگیرانه از اعتصاب
در هفته گذشته دستگیرشده اند، فورأ
آزاد کنند. گرچه برخی از کارگران آزاد شده اند، هنوز صدها تن بدون اتهام یا محاکمه
در زندان اوین تهران در بازداشت به سر می برند.
دستگيريها
زمانی آغاز شد كه هئيت اجرايی اتحادیه كارگران اتوبوس رانی تهران
و حومه که نمایندگی کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران (شرکت واحد) را به عهده دارد، جهت تحقق مطالبات اتحادیه ای
خواهان اعتصاب در تاریخ 28 ژانويه شد. از
جمله خواسته های اتحادیه (سندیکا) می توان به خواست آزادی منصور اسانلو اشاره
نمود که از 22 دسامبر 2005 بدون محاكمه و يا اتهامی در زندان بسرمی برد. همچنین
در راستای تضمین افزایش دستمزد، آنها خواهان بستن یک قرارداد دسته جمعی با شركت واحد، که توسط شورای
شهر تهران اداره می شود، می باشند.
بنابر گزارشات ، اطلاعيه های فراخوان
اعتصاب در ۲۴ ژانويه 2006 در سطح گسترده ای در تهران پخش شد به
خاطر کمک در پخش اعلامبه ها به مدت 4 ساعت بازداشت شد. و حسینی تبار یکی از اعضای هيئت اجرايي روز بعد، شش عضو دیگر هيئت اجرايي باسامی
ابراهيم
مددي، منصور حيات غيبي، سيد داوود رضوي، سعید ترابیان، علی زاد حسينی و غلامرضا ميرزائی به دفتر دادستانی
عمومی در تهران احضار شدند. به تاريخ ۲۶ ژانويه،
هنگامی که آنها به دادستانی مراجعه نمودند، دستگیرشان کردند، چون از اعلام خاتمه اعتصاب سرباز زدند و بعد به زندان اوين منتقلشان
نمودند. در
مصاحبه ای با آژانس رسمی خبری ايرنا،
شهردار تهران سندیکای شرکت واحد را غير قانونی خواند و خاطر نشان کرد که
مقامات اجازه نخواهند داد اعتصاب صورت بگیرد. مدیریت شركت اتوبوسرانی واحد تهديد كرد که
کارگرانی که از فراخوان اعتصاب حمايت كرده اند اخراج خواهند شد.
شب قبل از اعتصاب، یعنی در تاريخ ۲۷ ژانويه، مقامات دولتی سپس بطور گسترده به دستگيری اعضای اتحادیه
پرداختند. بعضی از کارگران را در پاپان شیفت کاری شان و بقیه را در منازلشان
دستگیر کردند . همسران منصور حيات غيبي، سيد
داود رضوی و يعغوب سليمی یکی ازدیگر
رهبران اتحادیه نیز در بین دستگیرشدگتن هستند.
پس از آنکه يعغوب سليمی با يك ايستگاه راديويی در برلين مصاحبه نمود، ماموران امنیتی
به منزلش یورش بردند ولی او آنجا نبود. به هر صورت، آنان همسر و
كودكانش را مضروب نموده و بازداشتشان کردند. . مهديه سليمی ۱۲ ساله بعدأ این واقعه ناگوار را در یک
مصاحبه رادیویی تعریف کرد. او گفت كه سه زن و پنج كودك دستگير شدند، آنها را كتك زدند و خواهر
دو ساله او بخاطر اين كه به داخل اتومبيل توسط ماموران امنيتی هول داده ميشد زخمی
شده است. او گفت که به سينه مادرش
لگد زده اند . مهديه سلیمی به همراه مادر و خواهرکوچکش پس از آنکه
يعغوب
سليمی خود را به نيروهای ا منيتی تحويل داد آزاد شدند. گزارش
شده است که بقیه کودکان و زنان را آزاد کرده اند.
گزارشات رسیده حاکی از آن است که كه در روز اعتصاب، يعنی ۲۸ ژانويه صدها عضو ديگراتحادیه
را دستگیر نموده و بیشتر آنان را به زندان اوین برده اند. بر اساس گزارشات، كارگران را با باتوم، مشت و لگد زده اند و به
زور وادار به کارشان نموده اند. اعضای نیروی داوطلب بسیج را گویا برای جاگزین
نمودن کارگران اعتصابی آورده بودند. گزارش شده که نیروهای امنیتی از گاز اشک آور و
تیراندازی هوایی استفاده کرده اند.گزارش رسیده که
در روزهای
۲۹ و ۳۰ ژانويه نيز دستگيريهای بيشتری صورت
گرفته است.
تاکنون، بنا
به گزارشها تنها ۳۰ تا ۵۰ نفر از زندانيان را آزاد نموده
اند که این همراه با با گرفتن تعهد در زیر فشار از آنان بوده
که به
اعتصاب و يا هر نوع اعتراض دست نخواهند زد. باور عمومی بر این است
که بيش از ۵۰۰ نفر ديگر از كارگران
هنوزدر زندان اوین، بدون دسترسی به وکیل یا خانواده شان به سر می برند. گفته می
شود که تعدادی از آنان از تاريخ ۲۹ ژانويه در اعتراض به دستگيری خود دست
به اعتصاب غذا زده اند. همچنين اعتصاب ديگری برای روز دوم فوريه فراخوان
داده شده است.
عفو بین الملل نگران جان زندانيانی است كه صرفأ بخاطر فعاليتهای
مسالمت آمیزاتحادیه ای دستگیر شده اند. اینان زندانیان عقیدتی هستند و بایستی بدون قيد و شرط
آزاد گردند. حق ايجاد اتحادیه و پيوستن به آن از
قوانین شناخته شده جهانی و بویژه ماده 22
کنوانسیون جهانی حقوق مدنی و سیاسی و همچنین ماده 8 کنوانسیون جهانی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می باشد. ایران کشوری است که عضو هر دو
کنوانسیون است.
ایران همچنین عضو سازمان جهانی کار
بوده و ملزم به رعایت مقررات آن، منجمله، قانون مربوط به آزادی تشکل است که بر
مبنای آن در جریان منازعات مربوط به منافع
شغلی و اقتصادی کارگران، محدودیت حق اعتصاب آنان توسط دولتها، امری غیر قانونی
تلقی می شود. دولت
تنها زمانی ميتواند محدوديت برای اعتصاب ايجاد كند كه شرايط حاد اضطراری در سطح
كشوری وجود داشته باشد (آن هم فقط برای زمانی محدود)
امری که در
حال حاضر شاهد آن در تهران نيستيم. آزادی تشکل و
به رسمیت شناختن موثر حق بستن قرارداد دسته جمعی هسته
اساسی اعلامیه مبانی و حقوق بنيادین كار منتشره
از جانب سازمان جهانی کار است که تمام دول عضو ملزم به این هستند که "موازین
اعلامیه را بر اساس اساسنامه، محترم شمرده، ترویج نموده و درک نمایند."
زمینه تاریخی
اتحادیه ای که كارگران اتوبوسرانی تهران را نمايندگی ميكرد بعد ازانقلاب 1979
ممنوع شد و و
در سال ۲۰۰۴ مجددا فعاليتش را آغاز كرد، گرچه رسمیت
قانونی نیافت. .
در تاريخ ۲۲ دسامبر ۲۰۰۵ پليس 12 تن
رهبران این سندیکا را در منازلشان دستگير كرد ولی سريعا ۴ نفر از آنان را رها
نمود. روز ۲۵ دسامبر تعدادی ديگر از رهبران سنديكا را که
برای آزادی همکاران دربندشان مشغول سازماندهی اعتصاب در تهران بودند،
دستگیر کردند. سپس، همگی آنان و افرادی که فبلأ دستگیر شده بودند، به استثنای
منصور اسانلو در چند روز بعد آزاد شدند. . او كماكان در زندان بسر ميبرد و از
داشتن وکیل محروم است و گفته ميشود او با اتهامات جدی از
جمله ارتباط با گروههای تبعیدی اپوزيسيون و سازمان دهی
شورش مسلحانه مواجه باشد.
بر اساس گزارشات، هفت تن از اعضای سنديكا
يعنی منصور حيات غيبي، ابراهيم مددي، رضا طرازي، غلامرضا ميرزائي، عباس نژند
كوهی و علی زاد حسین در تاريخ اول ژانویه 2006 به دادگاه انقلاب تهران
به احضار شده اند تا به اتهام به هم زدن نظم عمومی محاکمه شوند. محاکمه
اینان به تعويق
افتاد وقتی كه ديگر اعضای اتحادیه مقابل دادگاه به تظاهرات پرداختند.
گزارش شده است که پنج تن از رانندگان اتوبوس را روز
7 ژانویه، زمانی که کارگران شرکت واحد اعتصاب دیگری را سازمان داده بودند،
دستگیرشدند ولی بعدأ آزاد شدند.
برای
اطلاعات بيشتردراین مورد به
که در پیوند انترنتی زیر مراجعه کنید:
AI Index MDE 13/002/2006 http://web.amnesty.org/library/Index/ENGMDE130022006?open&of=ENG-IRN
