نامه روابط عمومی  هئیت مدیره سندیکای شرکت واحد توبوس‌رانی تهران و حومه

به آقای ژان دانیل لوروا، مسئول دفتر پاریس سازمان جهانی کار،

ما خواهان آزادی کارگران زندانی و برسمیت شناختنن سندیکای خود هستیم

·        ما از شما می‌خواهیم که شکایت ما را رسما" در سازمان جهانی کار مطرح کرده و دولت ایران را ملزم به رعایت مقاوله‌نامه‌هائی که امضاء کرده است، نمائید. ما خواهان آزادی آقای اسانلو، اعضای هئیت مدیره سندیکا و ١٢٠٠‌نفر از کارگران شرکت واحد هستیم که اکنون در زندان بسر می‌برند. ما همچنین خواهان به رسمیت شناخته شدن سندیکای ما و نیز الزام هئیت مدیره شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به انعقاد قراردادهای دسته جمعی برای بهبود وضعیت اسفناک معیشتی کارگران و کارکان شرکت واحد، و نیز بازگشت به کارکلیه اخراج شدگان بدون هیچ گونه تعهدی مبنی بر عدم فعالیت سنیکائی، هستیم.

 

 

 

 

                                                                    ‌

 

٣١ ژانویه ٢٠٠٦

 

به آقای ژان دانیل لوروا، مسئول دفتر پاریس سازمان جهانی کار،

 

 

اعتصابی را که ما برای روز شنبه ٢٨‌ژانویه ٢٠٠٦‌ به طور علنی فراخوانده بودیم با خشونت بی‌سابقه‌ای توسط قوای امنیتی و انتظامی دولت ایران درهم کوبیده شد. رانندگان و کارکنان اعتصابی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و با ارعاب و تهدید در حالی که توسط ماموران امنیتی اسکورت می‌شدند ناچار به از سرگیری کار شدند. زنان و کودکان اعضای هئیت مدیره سندیکا با کتک و ضرب و شتم از خانه‌ها بیرون کشیده شده و تا تسلیم شوهرانشان به مقامات امنیتی به گروگان گرفته شدند.  تعداد زیادی از اعضای هیئت مدیره بهمراه بیش از هزار نفر از کارگران و کارکنان شرکت واحد دستگیر و به زندانهای اوین و وزارت اطلاعات منتقل شده اند.تعداد زیادی از فعالین شرکت سندیکائی نیز از کار اخراج شده و بازگشت آنها به کار به اظهار ندامت کبتی از فعالیت سندیکائی و صنفی موکول شده است.

 

آقای ژان دانیل لوروا،

سندیکای شرکت واحد در یک مجمع علنی انتخاب شده و حدود هشت هزار نفر از مجموعه ١٧‌هزار نفر از کارگران و کارکنان شرکت واحد تهران و حومه عضو آن بوده و اکثریت قریب به اتفاق کارگران  و کارکنان،سندیکا را نماینده قانونی خود می‌دانند که برای احقاق حقوق صنفی‌اشان تلاش می‌کند. اعتصاب فرا خوانده شده توسط ما دارای سه درخواست بود: آزادی آقای منصور اسانلو رئیس هئیت مدیره سندیکا که از تاریخ ٢٢‌ دسامبر ٢٠٠٥‌ دربازداشت به سر می‌برد، به رسمیت شناختن سندیکا توسط دولت و برآوردن درخواستهای معیشتی کارگران شرکت واحد تهران و حومه از طریق انعقاد قراردادهای دسته جمعی. دولت ایران مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار در ارتباط با آزادی تشکل سندیکائی و حق اعتصاب را امضاء و  ملزم به رعایت آن شده است. اما حوادث چند ماه اخیر و به ویژه هفته اخیر نشان داد که دولت ایران نه تنها از تعهدات خود سرباززده بلکه به خشن‌ترین شکل ممکن حق قانونی ما را در داشتن سندیکا، حق اعتصاب و عقد قراردادهای دسته جمعی برای بهبود وضعیت معیشتی کارگران و کارکنان شرکت واحد را سرکوب کرده است.

 

آقای لوروا،

ما از شما می‌خواهیم که شکایت ما را رسما" در سازمان جهانی کار مطرح کرده و دولت ایران را ملزم به رعایت مقاوله‌نامه‌هائی که امضاء کرده است، نمائید. ما خواهان آزادی آقای اسانلو، اعضای هئیت مدیره سندیکا و بیش از هزار ‌نفر از کارگران شرکت واحد هستیم که اکنون در زندان بسر می‌برند. ما همچنین خواهان به رسمیت شناخته شدن سندیکای ما و نیز الزام هئیت مدیره شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به انعقاد قراردادهای دسته جمعی برای بهبود وضعیت اسفناک معیشتی کارگران و کارکان شرکت واحد، و نیز بازگشت به کارکلیه اخراج شدگان بدون هیچ گونه تعهدی مبنی بر عدم فعالیت سنیکائی، هستیم.

 

ما در انتظار اقدامات شما هستیم.

با احترامات

هئیت مدیره سندیکای شرکت واحد توبوس‌رانی تهران و حومه !

روابط عمومی

 

 

تکثیر از «همبستگی سوسیالیستی با کارگران  ایران»، پاریس اول فوریه ٢٠٠٦.