شانزدهم آذر را
با مبارزه برای آزادی
دانشجویان زندانی گرامی بداریم!
بیش از نیم قرن
از شانزدهم آذر ١٣٣۲ که سه دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران، قندچی، بزرگ نیا و
شریعت رضوی به ضرب گلوله نیروهای نظامی رژیم شاه به خاک افتادند گذشت. از آن روز
که ١۶ آذر " روز دانشجو" نامیده شد تا کنون، دانشجویان با همه افت و
خیز هاییشان همواره در صحنه سیاسی حضوری ملموس و در مجموع، تحسین برانگیز
داشته اند.
در این دوره ها
دانشجویان گاه در نقش احزاب سیاسی ظاهر شده، تا بدیل قدرت پا پیش گذاشته و گاه در
حد و توان خود نیز قادر به ایفای نقش نبوده‌اند. این جنبش که در تمامی حرکت های ضد
استبدادی نقش آفرین بوده، در نوک پیکان مبارزه برای آزادی قرار داشته و در شکستن
فضای اختناق موثر بوده است، آنگونه که باید از تاریخ مبارزات خود نیاموخته و به
توان خود نیافزوده است.
یکی از مهمترین
مشکلات این جنبش از گذشته‌های دور تا کنون، درک و برداشت ناروشن از نقش و جایگاه
مبارزات دانشجویان در حرکت های آزادیخواهانه بوده است. در دوره شاه، جریانات
روشنفکری که در پرداختن و تقویت جنبش دانشجوئی نقش داشته اند، نگاهشان به این جنبش
صرفا سیاسی و از زاویه قرار دادن آن در جایگاه احزاب سیاسی که برای قدرت مبارزه
می کنند، بوده است. با چنین کارکردی، این جنبش همزمان با سرکوب جریانات
سیاسی، با همان شدت و حدت زیر تیغ حکومت رفت واز فعالیت در محدوده دانشجوئی و
در دانشگاه نیز باز ماند و نتوانست تجارب خود را استمرار بخشد و جمعبندی کند.
با سر برآوردن
جمهوری اسلامی از پس انقلاب مردم، باز هم این درک از جنبش دانشجوئی دست نخورده
ماند و حکومت، احزاب سیاسی و خود دانشجویان، این جنبش را به احزاب سیاسی متصل کرده
وبه استقلال آن آسیب رساندند. سرکوب نیروهای سیاسی، تقریبا تمامی واحدهای دانشگاهی
متصل به آنان را از صحنه علنی دانشگاه حذف نمود و پس از آن، حکومتیان میدان دار
اصلی تشکل های دانشجوئی شدند. آزادی ستیزی حکومت جمهوری اسلامی دانشجویان را از
این تشکل ها دور کرد و با سربرآوردن اصلاح طلبان حکومتی این تشکل ها
عمدتا به زائده آنها بدل شدند. روشن شدن خود غرضانه بودن حمایت های
اصلاح طلبان از این جنبش، چندی است که دانشجویان را به باز نگری در تشکل های
وابسته به قدرت کشانده است و بزرگترین این تشکل ها یعنی دفتر تحکیم وحدت،
امروز به استقلال از احزاب و قدرت سیاسی حاکم رسیده است.
ما براین
باوریم که جنبش دانشجوئی ایران می بایست
با درس آموزی ازتجارب گذشته و تعمیق آن بر استقلال خود پافشرده و در نقش
خود پا به میدان گذارد. خطری که امروز این جنبش را تهدید می کند وارد شدن آن در
غیاب احزاب سیاسی، به جای آنها و در نقش آنهاست. جنبش دانشجوئی وظایف سنگینی
پیش رو دارد که پرداختن بدان کار بس سترگی است.
دانشجویان به
یک قشر و طبقه وابسته نیستند ، از اقشار و طبقات مختلف و از ملیت های گونه
گون بر آمده اند از اینرو زمینه پذیرش دموکراسی را در درون خود دارند. آنها
برای گرفتن حقوق خود تردید و تزلزل ندارند و مهمتر از همه، چون با دانش، علم و فکر سرو کار دارند، نیازمند تبادل
آزاد نظر و فضای باز سیاسی اند. این مجموعه جنبش دانشجوئی را در نوک پیکان مبارزه
برای باز کردن فضای سیاسی قرار داده حرکتش را استبداد ستیز می کند. در ک درست این
وظایف و سازماندادن مبارزه در این راستا در خدمت تقویت جنبش آزادیخواهی مردم ایران
قرار می گیرد.
جنبش دانشجوئی
با بازنگری و درس آموزی از تجارب مبارزاتی خود نیازمند است که برای
خواسته های صنفی و سیاسی خود وسیعترین نیروی دانشجوئی را به میدان کشانده با
تکیه بر خواسته های دموکراتیک وسیع ترین حمایت اقشار و طبقات جامعه را از
مبارزات آزادیخواهانه خود جلب کند. شرط اولیه و مقدماتی ادامه مبارزه و جلب نیروی
وسیع تر دانشجوئی نیز مبارزه برای رهائی دانشجویانی است که به جرم شرکت در مبارزه
آزادیخواهانه به زندان افتاده اند. بدون ایستادگی بر این خواست، جلب و
پشتیبانی وسیع مردم ازمبارزات آینده دانشجویان چندان به بار نخواهد نشست.
جمهوری اسلامی
در طی بیش از ۲۶ سال حاکمیتش همواره کوشیده است که سنگر دانشگاه را تسخیر و بر این
مرکز آموزش و پرورش و فکر و اندیشه مسلط
شود. آخرین نمونه تهاجم دولت جدید، انتصاب یک روحانی به ریاست دانشگاه تهران است
که با اعتراض گسترده دانشجویان روبرو شده است. این تهاجم مرتجعانه اگر توسط جنبش
دانشجوئی و با پشتیبانی همه آزاداندیشان و فرهیختگان کشورمان درهم شکسته نشود
مقدمه تهاجمات بعدی خواهد شد.
کمیته مرکزی
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران ضمن گرامیداشت ١۶ آذر، یاد همه جانباختگان جنبش
دانشجوئی را گرامی می دارد وبه همه دانشجویانی که در راه آزادی مرارت شکنجه و
زندان را کرده‌اند درود می فرستد واعلام می کند برای آزادی بی قید و شرط همه دانشجویان زندانی و همه
زندانیان سیاسی از هیچ تلاشی دریغ نخواهد کرد.
کمیته مرکزی
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۱۶ آذز ١٣۸۴
برابر ۶ دسامبر ۲٠٠۵
