حراست همه ارکان دانشگاه را در اختیار می گیرد

 

 

 رضا دلبري

 

در هفته های پیش حراست وزارت علوم از تنظیم آیین نامه ای خبر داد که کلیه فضاهای دانشگاه اعم ازعبور و مرور در دانشگاه، انتظامات، آزمایشگاهها و خوابگاهها به کنترل حراست دانشگاهها در خواهد آمد. همچنین طبق این طرح از ورود  کسانی که اراذل و اوباش خوانده می شوند، می توان جلوگیری به عمل آورد. رییس حراست وزارت علوم  در توضیح این طرح گفته است که برای بالابردن امنیت دانشگاه و حفظ امنیت دانشجویان دانشگاهها و خوابگاهها به کنترل حراست وزارت علوم در می آیند. ظاهرا قرار است هفته آينده طرح سپردن کار اجرايي انتظامات دانشگاه ها را که تا پيش از اين زير نظر مديريت دانشگاه بود به نهاد نظارتي حراست که مستقيما زير نظر وزارت اطلاعات کار مي کند به کليه دانشگاه ها ابلاغ مي شود. مدير كل حراست وزارت علوم در اين رابطه گفت : در حال حاضر نظارت كامل و دقيقي بر اين محيط هاي دانشجويي وجود ندارد، بنابراين براي تقويت كنترل ونظارت بر محيط ‌هاي دانشگاهي و تامين امنيت دانشجو[!!!]، اينكار به حراست واگذار مي‌شود

 

درباره وضعیت فوق العاده امنیتی که در دانشگاهها به وجود آورده اند نکات زیر قابل ذکر است:

1-      در طول تاریخ همیشه امنیت در مقابل آزادی قرار داشته است.  به نام امنیت، آزادی را محدود می کرده اند. بدین علت است که فضای امنیتی در برابر فضای آزاد قرار می گیرد و برای توضیح فضای بسته پادگانی که کنترل تمام امور در دست قدرت است و حاکمیت بر همه شئون زندگی افراد نظارت دارد، می گویند فضای امنیتی به وجود آمده است. در برابر آن جامعه آزاد قرار می گیرد  که افراد با احترام به یکدیگر می نگرند و از پیش نگاه منفی به یکدیگر ندارند و حاکمیت حوزه عمومی را محترم می شمارد و حوزه خصوصی از تجاوز قدرت مصون است. جامعه ای متعادل است که ارکان جامعه مدنی آن به قدری قوی باشد که اجازه گسترده شدن چتر قدرت و ایدئولوژی حاکمیت بر حوزه خصوصی افراد را ندهد و از طرفی حوزه عمومی در تعادلی میان آزادی و امنیت باشد.

2-      متوسل شدن به واژه امنیت توسط مسوول حراست وزارت علوم، پدیده جدیدی در راستای محدود کردن آزادی نیست. کسی که حداقلی اندیشه سیاسی خوانده باشد و یا حتی با تاریخچه دولت های اقتدار گرا آشنا باشد، مقصود و هدف اصلی را پشت واژه امنیت را به راحتی می تواند دریابد. بنابراین مسوول حراست وزارت علوم کشف جدیدی نکرده است که می خواهد بسته کردن فضای دانشگاه را به بهانه حفظ امنیت دانشجو انجام دهد.

3-     سوال مهم و اساسی وجود دارد که در طول سالهای گذشته امنیت دانشجو اگر هم به خطر افتاده است از سوی چه کسانی بوده است؟ آیا کوی دانشگاه توسط اراذل و اوباش گذری اتفاق افتاد؟ آیا جریانات خرم آباد در سال 79 و حمله به خوابگاه طرشت دانشگاه علامه توسط اراذل و اوباش معمولی بود یا اینکه عده ای که سازمان و تشکیلاتی قوی و پشتوانه ای به اندازه کوهی از قدرت دارند، مسبب این جریانات بودند؟ اگر در آن حملات سهمگین به دانشگاه مثلا حراست کنترل فضای دانشگاه و خوابگاهها را بر عهده داشت می توانست مانع حمله آنها و تامین امنیت دانشجویان شود؟ یا آنکه تنها کاری که حراست می کرد تهیه گزارشی بلند بالایی بود که علیه دانشجویانی که مقاومت می کردند تنظیم می شد و در نهایت دانشجویان مقصر شناخته می شدند. جز این است که اراذلی که به دانشگاه حمله کردند در مقابل دیدگان پلیس و حتی در فاجعه کوی دانشگاه با حمایت پلیس به اعمال شنیعشان دست زدند؟ و سوال آخر اینکه کدام اراذل و اوباش غیر سازمان یافته  تا کنون به خود جرات داده است که محیط مقدس دانشگاه را محل تاخت و تاز خود قرار دهد؟

4-      از آنجا که در آيين نامه جدید، برای جلوگیری از آنچه که حراست وزارت علوم اراذل و اوباش می خواند نیز مقرراتی تنظیم شده است، می توان حدس زد که چه اتفاقاتی با این ماده آیین نامه رخ خواهد داد. پس از این روشنفکران، نخبگان، فعالان دانشجویی، اساتید معترض و فرهیختگان کشور با توسل به این ماده از آیین نامه حراست از ورود به دانشگاه باز می مانند. حتی ممکن است در ادامه از این هم فراتر روند و جای اراذل و اوباش با فرهیختگان عوض شود یعنی گروه فشار با چماق و چوب برای بیرون کردن اساتید و دانشجویان آزادیخواه به دانشگاه هجوم آورند و بهانه شان توسل به همین قانون باشد که ورود اوباش را ممنوع می کند.!!!

5-      از این طرح دانشجویان خوابگاهی بیش از همه آسیب می بینند. زیرا خوابگاه به مدت چند سال خانه اصلی شان است و می خواهند که در آن زندگی آزادنه ای داشته باشند. بدین ترتیب دانشجویان خوابگاهی هیچ محل آسایشی نخواهند داشت، دانشگاه که کاملا تحت سیطره حراست در آمده و با رفتن خوابگاهها زیر نظر حراست محل زندگی روزمره شان نیز از کنترل حاکمیت مصون نخواهد ماند. رفت و آمدشان، تلفن هایشان و میهمانانشان همه به کنترل در خواهد آمد.

6-      دانشجویان دختر نیز از این طرح آسیب زیادی خواهند دید. مخصوصا اگر خوابگاهی باشند. اجبار در نحوه پوشش مهمترین مساله ای است که دختران دانشجو از آن رنج می برند. در زمانی که هنوز این طرح تهیه نشده بود، بسیاری از دختران دانشجو بوده اند که به خاطر نوع پوشش و آرایش از ورود به دانشگاه بازمانده اند و چه بسا که از درسهایشان عقب مانده اند. یعنی با توجه به شرایط حاکمیت در گذشته نیز برخورهای امنیتی با دانشجویان در مورد پوششان وجود داشته است، اما حجم و میزان آن با این آیین نامه افزایش می یابد به طوری که تحمل آن برای بسیاری ناممکن می شود و اگر استطاعت مالی داشته باشند لحظه ای در رفتن از ایران و ادامه تحصیل در خارج به خود شک راه نمی دهند. جالب آنکه در بعضی از دانشگاهها، حراست ها حتی به کنترل فضای دانشگاه و خوابگاه قناعت نمی کنند و دانشجویان را از بیرون رفتن های دسته جمعی منع می کنند و دانشجویان را در فضای خارج از دانشگاه نیز می خواهند در کنترل داشته باشند.

بدین ترتیب این طرح شرایط امنیتی ویژه ای را برای دانشگاه به وجود خواهد آورد. دانشجویان برای حفظ فضای دانشگاه باید دربرابر این طرح مقاومت کنند واجازه ندهند که آخرین سنگر آزادی در اختیار اقتدار گرایان افتد. پیشنهاد می کنم که نهادی متشکل از همه تشکل های دانشجویی( انجمن های اسلامی، شوراهای صنفی، نشریات دانشجویی، کانون های فرهنگی هنری و ...) برای دفاع از دانشگاه، آزادی های مدنی و سیاسی و آزادی های آکادمیک تشکیل شود و وظیفه هماهنگی برای اقدام مشترک را بر عهده گیرد. تنها با این روش می توان از تعرض به محیط دانشگاه، جلوگیری کرد.

 

 

براي اظهار نظر در اين زمينه اينجا را كليك كنيد.