براي شاعري که با پاييز رفت.
ناديا
از آسمان هرات
برايوان رابعه
بهار نارنج مي باريد
وقتي که ناديا
بال هاي سوخته اش را
در اشک هاي بودا
شستشو مي داد.
محمود کوير
