اين هفته هفته پر تلاطمي را در شيراز داشتيم . بسياري
از خانواده ها داغدار شدند . روز شنبه بسياري از جوانان در شيراز به خاطر استفاده
از مشروبات الکلي جان خود را از دست دادند .
علت
مرگ را وجود سيانور در مشروبات ذکر کردند . هنوز از عاملين اين ماجرا خبري در دست
نيست
.
طبق
آخرين آمار اعلام شده توسط رئيس بيمارستان نمازي تعداد 67 نفر دراين بيمارستان جان
خود را از دست دادند و 20 نفر هم بينايي خود را از دست داده اند .جسد دونفر از اين
افراد در يکي از پارکهاي شيراز پيداشد. طبق آمار گرفته شده 70درصد اين تلفات را
جوانان بين 17 تا 20سال تشکيل دادند.اما سوالي که در اينجا مطرح هست اينکه چرا
مسئولين از اعلام آمار دقيق خودداري مي کنند . روزنامه نيم نگاه شيراز چاپ ديروز
25/3/83ميزان تلفات را 31نفراعلام کرد و اين در حالي است که رييس دادگستري شيراز
در مصاحبه با ايلنا تعداد تلفات را 17 نفر اعلام کردند . کتمان حقيقت چه چيزي را
ثابت مي کند؟آياواقعا کسي از اين همه فاجعه هايي که روزانه در ايران اتفاق مي افتد
بي اطلاعند ؟يا مي خواهند نشان دهند که ميزان فجايع در ايران ناچيز است؟ اين يک
فاجعه تاسف بار بود ؟ چرا؟ جواناني که اگر برايشان شرايط مهيا شود ميتوانند هر
کدام به نوعي آينده سار شود اينک از روي نا آگاهي به منجلابي کشيده شوند که جز
نابودي چيزي به همراه ندارد؟ مسئول اين همه فجايع کيست؟ خانواده؟پدر و مادر؟ جامعه
و يا دولت؟سالهاست که در اين کشور مشکلات و معضلات جامعه به تصويرکشيده ميشود اما
هيچگاه راه حلي براي آن پيدا نشده فقط وعده و شعار . ايران دردنيا از جمله کشورهايي
است که جمعيت جوان آن بيشتر است و اين يعني بزرگترين نيرويي که اکثر کشورها از آن
محروم هستند . اما هميشه شاهد نابود شدن اين نيرو به راههاي گوناگون بوده ايم . به
اعتياد کشاندن جوانان ،نبودن زمينه کاري و در نتيجه افزايش بزهکاري در ميان جوانان
،فرار مغزها که بخش عمده آن را جواناني روشنفکر تشکيل دادند و در آنجايي که معدود
جواناني خواهان حقوق خود هستند با سرکوب و سياهچالهاي دستگاه حکومتي مواجه هستند .
چه بايدکرد؟
