اطلاعيه «مرکز فرهنگی زنان» و
«انجمن آسيای آزاد»
درباره شانزدهمين کنفرانس بين المللی بنياد
پژوهشهای زنان ايران
تريبون فمينيستی ايران
انتشار متن اطلاعيه ی زير، به
منظور جمع آوری نظرات و پيشنهادات همه ی
زنان هموطن و علاقه مند صورت گرفته است.
تصميمگيری نهايی در مورد موضوع برپايی کنفرانس سال آينده در کشور تاجيکستان، در
پانزدهمين کنفرانس پژوهشهای زنان ايران (در تاريخ ۱۲ الی ۱۴ تيرماه ۱۳۸۳) گرفته
خواهد شد. اما پيش از تصميمگيری نهايی بر آن شديم تا با انتشار اين اطلاعيه از
نظرات گروههای مختلف زنان (به ويژه زنان داخل کشور) -
که در کنفرانس امسال حضور ندارند - مطلع شده و نظرات گوناگون ارسالی در اين مورد
را به تصميمگيرندگان در کنفرانس پژوهشها منعکس کنيم. از اين رو با ارسال نظرات خود
- به ايميل goftegu@iftribune.com - ما و تصميمگيرندگان را در مورد برگزاری اين کنفرانس ياری کنيد.
اطلاعيه «مرکز فرهنگی زنان» و انجمن آسيای آزاد (Open
Asia) درباره شانزدهمين کنفرانس
بينالمللی بنياد پژوهشهای زنان ايران (۲۰۰۵)
- دوست گرامی خانم گلناز امين
- دوستان و همکاران عزيز در «کنفرانس بينالمللی
ساليانه بنياد پژوهشهای زنان ايران»
پانزدهمين نشست پربار «کنفرانس بينالمللی بنياد
پژوهشهای زنان ايران» از پايداری، اميد و عزمی راسخ خبر ميدهد که پانزده سال برگزاری
اين کنفرانس را تداوم بخشيده است. ما زنان در ايران طی اين سالها، تلاش مستمر شما
و دستاوردهای اين کنفرانس را که از معتبرترين و مؤثرترين کنفرانسهای زنان ايران
محسوب ميشود از راه دور ستودهايم. بيشک برگزاری و تداوم اين کنفرانسها نه تنها بر
مباحث ميان ما فمينيستها در ايران تاثيرگذار بوده و خواهد بود که اين آرزو را در
دلهامان پرورانده است که برگزاری اين کنفرانس را در داخل ايران نيز شاهد باشيم.
شوق حضور و ضرورتی که در اين مرحله از جنبش زنان
در ايران احساس ميشود از يک سوی و موانع کنونی برگزاری چنين گردهماييهايی در داخل
کشور از سوی ديگر, ما را بر آن داشت که چارهای بيانديشيم و بکوشيم تا با تلاشی
جمعی و به روشی ديگر حضور بيشتر زنان مقيم ايران را در اين کنفرانس امکانپذير
سازيم.
با توجه به دشواری و موانع موجود در داخل کشور,
برگزاری «کنفرانس بنياد پژوهشهای زنان ايران» در سالهای آتی در کشورهای همجوار
ايران ميتواند ضمن حفظ فضای باز هرسالهی اين کنفرانس, حضور گسترده و فعالانه زنان
داخل ايران را (بهدليل نزديکی مسافت، هزينه کمتر، سهولت دريافت ويزا و...) نيز
امکانپذير کند. هرچند ميدانيم که تحقق اين امر (با توجه به بعد مسافت) برای يکايک
شما عزيزان مقيم کشورهای اروپايی و آمريکا مشکل ساز خواهد بود اما اميد آن داريم
که دستاوردهای مثبت بيشمار آن تاحدودی جبران ساز اين مشکلات باشد. به واقع برگزاری
کنفرانس بنياد پژوهشها در کشورهای همسايه و فارسيزبان با توجه به شرکت کثيری از
زنان فعال و فمينيست از ايران و خارج کشور و تبادل تجربياتمان با يکديگر, آرزوی
قلبی بسياری از زنان داخل کشور از جمله ما در «مرکز فرهنگی زنان» را برآورده خواهد
ساخت.
از سويی, همانطور که ميدانيم بدنه اصلی هر جنبش
اجتماعی مانند جنبش زنان در ايران شامل کادرهای اجرايی و فعالان اجتماعی اين جنبش
است, يعنی کسانی که بيشترين بار جنبش زنان در ايران را بر دوش ميکشند اما در آثار
نوشتاری و مکتوب سهمی و نامی ندارند. اين گروه کثير از زنان بهرغم نقش پررنگ اما
ناپيدايشان، به دلايل مختلف از شرکت در کنفرانسهای آن سوی آبها محروم و از تجربههايی
که دستاورد چنين کنفرانسهايی است بيبهره ميمانند. دور ماندن آنها (از جمله ما در
مرکز فرهنگی زنان) از چنين گردهماييهايی آن هم در موقعيتی که بهشدت نيازمند تجارب
يکايک شما هستيم، ما را از آشنايی با اين تجارب بازميدارد. شما در تعامل مستقيم با
جنبش جهانی زنان, حامل تجارب غنی و گوناگون اين جنبش بينالمللی هستيد. تقويت و
انتقال تجارب مستقيم و رو در رو با شما عزيزان نه تنها تحولبخش فعاليتهای اين گروه
از زنان در داخل ايران خواهد بود بلکه انتقال تجارب جمعی و شخصی زنان داخل کشور
نيز که حامل پيچيدگيهای مبارزه در جامعهی پرتناقض ايران است شما را در ارتباط
نزديکتر با اين گروه از زنان قرار ميدهد. کوتاه سخن آنکه، هر جنبش اجتماعی و
اعتراضی برای پيشبرد اهدافاش بيش از آنکه نيازمند رهبر باشد به سازماندهندگان زبده
و فعال نياز دارد, از اينرو حضور گسترده اين گروه از زنان نام ناآشنای جنبش زنان
ايران در کنفرانسهايی چون کنفرانس بنياد پژوهشها در تحول فکری و ارتقاء سازمانيابی
اين جنبش، بسيار مؤثر خواهد بود.
از سوی ديگر، با توجه به وضعيت کنونی منطقه (وضعيت
افغانستان، عراق و...) و تاثير تصميمگيريهای فراملی بر زندگی زنان در سطح ملی, ديگر
نميتوان جنبشهای اجتماعی را در چارچوب ملی محدود کرد و به همين دليل لزوم پيوند و
ايجاد شبکههای جهانی زنان (بهرغم تکثر و تنوع ايدهها و رنگها در آن) برای تقويت
چنين روندی، بيش از گذشته احساس ميشود. بدين سبب ايجاد شبکههای متعددی از فعالان
زن در سطح منطقه و ايجاد شبکه ارتباطی حداقل بين زنان فارسيزبان (با توجه به نبود
مشکل زبانی) ميتواند بسيار سودمند باشد. از اين منظر کنفرانس بنياد پژوهشها با
گسترش طيف مخاطبان فارسی زبان (ايران، افغانستان و تاجيکستان) خود ميتواند به
ضرورت ايجاد شبکههای گستردهتر جهانی پاسخ مثبت دهد و نيز فاز جديدی از رابطهی زنان
داخل و خارج کشور را تحقق بخشد.
با توجه به مجموعه اين مسائل، ما در «مرکز فرهنگی
زنان» بر آن شديم تا پيشنهاد خود را مبنی بر برگزاری «شانزدهمين کنفرانس بينالمللی
بنياد پژوهشهای زنان ايران» برای سال آينده در کشور تاجيکستان به جمع صميمی و فعال
شما ارائه کنيم. اين حرکت ميتواند حامل اين پيام نيز باشد که بنياد پژوهشها در
هماهنگی با نياز جنبش زنان به فراروی از چارچوب ملی، توانايی لازم را دارد، بهويژه
آنکه سال آينده (سال ۲۰۰۵) پنجمين نشست بينالمللی زنان سازمان ملل متحد نيز برگزار
خواهد شد.
اميدواريم که مرکز فرهنگی زنان و انجمن «آسيای
آزاد» (Open
Asia) بتوانند وظايف کميته
برگزارکننده شانزدهمين کنفرانس پژوهشها را برعهده گيرند. دوستان و همکاران ما در
کميته محلی انجمن «آسيای آزاد» در تاجيکستان که دفتر اصلی آن در فرانسه است و
دفاتر محلی آن در کشورهای تاجيکستان و افغانستان فعاليت مستمر دارد، پذيرفتهاند تا
کارهای اجرايی لازم در محل (از جمله تهيه محل کنفرانس، هتل و....) را عهدهدار و در
برگزاری اين کنفرانس سهيم شوند. بدين سبب با تکيه بر فعاليتهای دوستانمان در انجمن
«آسيای آزاد»، زمينه لازم برای برگزاری اين کنفرانس در تاجيکستان (شهر دوشنبه) و
حضور زنان ايرانی، تاجيک و افغانی فراهم شده است. از اينرو «مرکز فرهنگی زنان» و
انجمن «آسيای آزاد» با همکاری يکديگر، مشترکا پيشنهاد خود را مبنی بر آنکه کميته
برگزارکننده شانزدهمين «کنفرانس بنياد پژوهشهای زنان ايران» در تاجيکستان (سال
۲۰۰۵) باشند اعلام ميدارند و در صورت امکان، خواستار پذيرش اين پيشنهاد از سوی شما
دوستان و همراهان خارج از کشور هستند.
در صورت قبول اين پيشنهاد, ما تلاش خود را در جهت
پيشبرد اهداف کنفرانس پژوهشها، همچون گذشته، بهکار خواهيم گرفت. اما بيترديد حضور
تکتک فمينيستهای فعال ايرانی است که ميتواند کنفرانس سال آينده را به يک رويداد
مهم و تاثيرگذار در منطقه بين فارسيزبانان و زنان ايرانی خارج و داخل کشور تبديل
سازد و پيوندهای منسجمتری را بين زنان ايران در سراسر جهان و نيز حداقل بين زنان
ايرانی، افغانی و تاجيک بهوجود آورد.
موضوع پيشنهادی ما برای کنفرانس سال آينده نيز,
«مؤلفههای تاثيرگذار بر زندگی زنان با توجه به آرايش جديد نيروها در منطقه» است.
پرسشهايی که با طرح آن ميتوان چارچوب موضوعی -
مفهومی کنفرانس را تبيين کرد تنها به عنوان پيشنهادات ما طرح خواهد شد تا بتوانيم
با استفاده از پيشنهادات شما ساختار منسجم و نظم موضوعی شايستهای را برای اين
کنفرانس تدوين نماييم:
- چه نيروهايی از زنان در گسترش و حفظ «فضاهای
عمومی» برای زنان در منطقه نقش داشتهاند و اساسا برای گسترش و حفظ اين فضاهای
عمومی چه ميتوان کرد؟
- فعاليت نيروهای نوگرای دينی، سکولار، ليبرال،
چپ، جنبش دموکراسيخواهی و جنبش ضدجهانيسازی در منطقه، هر يک تا چه حد به گسترش
فضای عمومی برای زنان در کشورهای مختلف منطقه، عملا کمک کردهاند؟
- «حکومتهای استبدادی»، «فعاليت بنيادهای مالی
بينالمللی و شرکتهای فرامليتی»، و نيز «رشد بنيادگرايی» هر يک چگونه فعاليتهای
زنان و زندگی روزمره آنان را متاثر ساختهاند؟
- نقش سازمانهای بينالمللی در منطقه بر زندگی و
فعاليت زنان چگونه بوده است؟ و زنان منطقه به ويژه زنان فعال خارج از کشور چگونه
ميتوانند در جهتدهی اين سازمانها به نفع زندگی زنان و بسط فضاهای عمومی برای آنان
ياری رسانند؟
- آيا شبکهسازی در ميان زنان منطقه وجود داشته است
و اکنون برای ايجاد و گسترش شبکههای مختلف فعال و مؤثر ميان زنان منطقه (بهويژه
زنان فارسيزبان) چه راهکارهای عملی وجود دارد؟ همچنين سمت و سوی اين شبکهها برای
ايجاد فضای عمومی منطقهای چگونه ميتواند باشد؟
- عملکرد گروههای مختلف زنان خارج از کشور در
پيشبرد و تقويت فعاليت چه گرايشها و نيروهايی از زنان داخل کشور موثر بوده و نقاط
مثبت و منفی آن چه بوده است؟
- نقش رسانههای بينالمللی و ملی و نيز فعاليتهای
رسانهای فعالان زن خارج و داخل کشور در عملکرد و جهتگيری فعاليت زنان و گسترش
«فضای عمومی» برای زنان چه بوده است؟
- ....
ما می دانيم همه ساله در روز پايانی کنفرانس ,
پيشنهادهايی برای موضوع کنفرانس سال بعد ارائه ميشود و از ميان آنها به شيوهای
دموکراتيک موضوع سال بعد تعيين خواهد شد. اما در صورت انتخاب ما بهعنوان کميته
برگزارکننده و برگزاری کنفرانس سال آينده در تاجيکستان، با توجه به عدم حضور بخشی
از مخاطبان سال آينده کنفرانس، پيشنهاد ما اين است که انتخاب نهايی موضوع کنفرانس
سال آينده را، تا برگزاری سميناری پالتاکی با حضور زنان فعال ايرانی (داخل و خارج
از کشور) و نيز زنان تاجيک و افغانی به تعويق اندازيم. در واقع پيشنهاد ما اين است
که موضوع کنفرانس را در سميناری پالتاکی - که در روز يکشنبه ۱۸ مردادماه ساعت ۱۰
شب به وقت ايران (برابر با ۸ آگوست، ساعت ۸ شب به وقت اروپای مرکزی) برپا خواهد شد
- به بحث گذاريم. درصورت پذيرش اين پيشنهاد، اطلاعات لازم متعاقبا در سايت تريبون
فمينيستی ايران (www.iftribune.com) اعلام خواهد شد.
دوستان عزيز، ما برای پربارتر شدن اين کنفرانس دست
ياری به سوی گروههای مختلف زنان با ديدگاههای گوناگون در ايران و نيز تکتک شما
زنان فعال خارج از کشور دراز ميکنيم. اميدواريم بتوانيم با تقبل ميزبانی شما
عزيزان، پانزده سال مهمان بودن زنان مقيم ايران در کنفرانس شما را با ميزبانی سال
آينده تا حدودی جبران سازيم.
مرکز فرهنگی زنان - انجمن آسيای آزاد (Open
Asia)
تهران - خردادماه ۱۳۸۳
جون ۲۰۰۴
