.گفت وگو با مهدی حبيبی دبيرانجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه صنعتی اميرکبير

ضرورت حفظ مجموعه دفتر تحکيم .حدت

پروين بختيارنژاد: روزنامه شرق

 

سانی که دغدغه مسائل و مشکلات مردم را دارند، بايد حضور جدی داشته باشند و همه نيروهای مردمی بايد با يکديگر ائتلاف کنند و يک حضور جدی از هواداران دموکراسی در ايران شکل بگيرد و ديگر آنکه پراکندگی و تشتت بين نيروها وجود دارد. پس بايد يک توافق حداقلی را ساماندهی کنيم و روی يک برنامه مشخص متفق القول شويم.

از مهمترين دغدغه های حال حاضر جنبش دانشجويی، حاکميت دموکراتيک است و حاکميت را فقط مبتنی بر اراده مردم می داند. دفاع کردن از حق انتخاب مردم و داور دانستن مردم. دفاع از حقوق بشر و حقوق شهروندی از دغدغه های جدی جنبش دانشجويی است.

 

 

 جنبش دانشجويی در کجای راه پر از فراز و فرود خود قرار گرفته است. با نگاهی به گذشته آينده را چگونه بايد ترسيم کرد. بيم ها و اميدهای جنبش دانشجويی بر سر چه موضوعاتی است.گفت وگو با مهدی حبيبی دبيرانجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه صنعتی اميرکبير (پلی تکنيک) در پی می آيد.

 

جلسه ساليانه تحکيم را پشت سر گذاشتيد، بگوييد در آن جلسه چه گذشت.

 

نشست سالانه دفتر تحکيم در مجتمع تحقيقاتی عصر انقلاب در شهريار بعد از لغو شدن چند باره نشست سالانه که اول قرار بود در اهواز و سپس در شيراز برگزار شود و سپس در دانشگاه تربيت معلم ولی با مسائلی که پيش آمد، دانشگاه تربيت معلم هم ميزبان اين نشست نشد، اين نشست در منطقه ای در حاشيه تهران برای اولين بار در تاريخ نشست های تحکيم برگزار شد.برگزاری اين جلسه در مکانی دانشگاهی بيانگر سير فعاليت های دانشجويی نيز است. قرار بود در اين نشست پس از گذشت ۲ سال، انتخابات شورای مرکزی برگزار شود. البته اعضای فراکسيون مدرن می توانستند اين انتخاب را بدون حضور اعضای فراکسيون سنتی برگزار کنند ولی خواستند در اين رابطه با تسامح برخورد کنند و قائل به حذف هيچ کدام از گروه های دفتر تحکيم نباشند و انشقاقی که در چند ساله اخير ميان اعضای دفتر اتفاق افتاد، را نمی خواستند دوباره تکرار شود. لذا تصميم بر تعامل مثبت با اعضای فراکسيون سنتی گرفته شد. البته طی رايزنی و لابی های گسترده، خود را مجاب کرديم تا بر سر نشستی از اعضای شورای مرکزی به توافق برسيم و متاسفانه بعد از گذشت زمان کمی دوستان ما در فراکسيون سنتی توافقاتی را که حاصل شده بود، زير پا گذاشتند و خواست آنها از شورای مرکزی با مقدار رايی که آنها داشتند همخوان نبود. ولی باز اين تعامل مثبت از سوی فراکسيون مدرن صورت گرفت. ولی به رغم اين موضوع اراده ای بود که نمی خواست انتخابات شورای مرکزی تحکيم شکل بگيرد. ولی فراکسيون مدرن از برگزاری اين نشست استقبال کرد.

 

چطور شد که خواستيد با تسامح برخورد کنيد؟

 

موضوعی که اين چند ساله خيلی بر سر زبان ها بوده، موضوع دموکراسی است. دموکراسی صرفا اراده اکثريت نيست بلکه حقوق اقليت هم مطرح است و امکان دادن به جناح اقليت که در آن چارچوب بتواند فعاليت کند. اراده اکثريت و حذف اقليت بيانگر يک شيوه دموکراتيک نيست. بنابراين قائل به اين بوديم که اقليت به نسبت جايگاهی که در تحکيم دارد، بتواند از امکانات موجود استفاده و اظهارنظر کند.من فکر می کنم ما در دفتر تحکيم مشغول تمرين و مشق دموکراسی هستيم و در خيلی موارد، ايده های ما با عملکرد ما همخوانی ندارد. در حالی که توافق ايده و عمل، مهمترين اصل اخلاق سياسی است.و حفظ اعضای اين مجموعه برای يک الزام جدی است.

 

مهمترين دغدغه فراکسيون اکثريت دفتر تحکيم شخصا حول چه محورهايی استوار است.

 

از مهمترين دغدغه های حال حاضر جنبش دانشجويی، حاکميت دموکراتيک است و حاکميت را فقط مبتنی بر اراده مردم می داند. دفاع کردن از حق انتخاب مردم و داور دانستن مردم. دفاع از حقوق بشر و حقوق شهروندی از دغدغه های جدی جنبش دانشجويی است.

 

شما دموکراتيزه شدن حاکميت را طی پروسه می دانيد و يا فکر می کنيد که در کوتاه مدت قابل دستيابی است؟

 

اگر اصلاحات را طی يک پروسه در نظر بگيريم، غايت آن هم حکومت دموکراتيک است.

 

آيا ديدن اين موضوع طی يک پروسه را زمان بر می دانيد؟

 

شايد عده ای پاسخگو بدون حاکميت را گام مهمی از اصلاحات بدانند ولی تعريف ما صرفا پاسخگو بودن نيست. يک حکومت دموکراتيک محصول روش های کودتا گونه و شورش های خيابانی نيست، بلکه حاصل مبارزات طولانی ملت ها بوده و اساسا هيچ انقلابی حاصلش يک دموکراسی تام نبوده است. به عنوان مثال کشور فرانسه پس از انقلاب، حکومت بناپارتی را تجربه کرد. ولی ما به وضعيت موجود نقد داريم. ما معتقد به اين نيستيم که يا بايد وضعيت موجود را ادامه دهيم و يا انقلاب کنيم. جنبش دانشجويی چنين تقسيم بندی ای را نمی پذيرد.مردم نياز به گفتمان جديد اصلاحی و يک تعريف جديد از اصلاحات دارند.

 

آيا منظور شما طرح شفاف و بی پرده مقوله اصلاحات و توافق روی تعاريف مشترک از اين موضوع است؟ اگر شما بخواهيد مراحل دوره اصلاحی را مشخصا تعيين کنيد به چه مراحلی اشاره می کنيد؟

 

ببينيد، من به وضوح می دانم که حاکميت دموکراتيک حاصل فعاليت يکی دو ساله نيست ولی اين را هم بايد بدانيم که فقدان پاسخگويی به مطالبات مردم، حاصلی جز انفعال ندارد و يک جريان لمپن تحت شرايطی می تواند مردم منفعل را به خيابان ها بکشاند و تغييرات سياسی را منجر شود که مطلوب هيچ جريان ملی در ايران نيست. گام دقيق را من به اين معنا نمی دانم که وضعيت موجود را ادامه دهيم. با يک برنامه درست می توان بهتر در اين راه قدم برداشت.

 

مشخصا بگوييد منظورتان از برنامه درست چيست؟

 

ارائه برنامه در توان جنبش دانشجويی نيست ولی آنچه که به نظر می رسد اين است که کسانی که دغدغه مسائل و مشکلات مردم را دارند، بايد حضور جدی داشته باشند و همه نيروهای مردمی بايد با يکديگر ائتلاف کنند و يک حضور جدی از هواداران دموکراسی در ايران شکل بگيرد و ديگر آنکه پراکندگی و تشتت بين نيروها وجود دارد. پس بايد يک توافق حداقلی را ساماندهی کنيم و روی يک برنامه مشخص متفق القول شويم.

 

البته کسی از جنبش دانشجويی انتظار برنامه ريزی جزء به جزء را ندارد ولی بايد از ياد نبريم که در کنار هر نفی يک اثبات هم بايد وجود داشته باشد، البته من نمی خواهم از شما اقرار بگيرم ولی فکر می کنم در اين رابطه هم جنبش دانشجويی بد نيست که قدری تامل کند. شما گفتيد که وظيفه جنبش دانشجويی طرح سئوال است و سئوال زمانی پيش می آيد و شکل می گيرد که انديشه جديدی نيز شکل گرفته باشد؟

 

ببينيد وقتی من می گويم که جنبش دانشجويی نمی تواند برای جامعه، استراتژی تعيين کند، اين حرف مبتنی بر واقعيات موجود جامعه ما است. دامنه سنی دانشجويان مابين ۱۸ تا ۲۵ سال است. به عنوان مثال با توجه به استانداردهايی که در جهان در مورد يک خودرو وجود دارد من می توانم بگويم که پيکان خودرويی است با اين اشکالات. ولی در توان من نيست که يک خودروی استاندارد بسازم و بگويم چون من به اين خودرو انتقاد دارم، پس خودم اقدام به ساخت اين خودرو می کنم. جريان دانشجويی هم همين طور است .