جمعه، 28 اسفند، 1383

 

خاوران اوردگاه عاشقان

 

در روز جمعه ۲۹ اسفند سال ۸۳ در آخرين جمعه سال از همان ساعت های اوليه صبخ جمعيت فراوانی بر سر مزار جانباختگان اعدام های دهه ۶۰ خصوصا سال ۶۷ حضور يافتند .مزار اين جانباختگان در کنار گورستان بهاييان واقع در جاده خاوران است.اکثر اين قبور بی نام نشان هستند و به گفته خانواده گورهای دسته جمعی می باشند و تنها معدودی سنگ قبر دارند.

جمعيت حاضر شده در خاوران با قرار دادن شاخه های گل و عکس جانباختگان مراسم را شروع کردند.در حدود ساعت ۱۰ يکی از مادران با خواندن شعری ياد و ارمان آنان را گرامی داشت و سخنان کوتاهی هم ايراد کرد.سپس حاظران با کف زدن و درود قرستادن او را همراهی کردند و سرود سر اومد زمستون را خواندند بعد دختر يکی از جانباختگان  شعری را دکلمه کرد که حضار را بسيار تحت تاثير قرار داد او با صدای رسا و در عين حال بغض آلود فضا را احساسی تر کرد.سپس حضار سرد بهاران خجسته باد رفيق کرامت دانشيان را خواندند. بعد از آن يک جوان شعری از شاعر خلق سعيد سلطان پور را خواند و جمعيت با درود های متوالی او را همراهی کرده و ياد سعيد سلطان پور را گرامی داشتند.

 

 

 

 

يکی از مادران شعر برخيزيم حميد مصدق را خواند و جمعيت هم سرود((بر پا خيز  از جا کن))  را خواندند .بعد از آن خانم زرافشان پيام  دکتر ناصر زراقشان را از داخل زندان برای جمعيت خواندند که با تشويق بی امان حضار همراه شد .

سپس حضار دست در دست هم سرود خوانان گردا گرد قبور گشتند و سرود های انتر ناسيونال مرا ببوس ارغوان رود را خواندند.

به گفته يکی از حاضرين جمعيت امسال بيشتر از سال های گذشته بود و نسل جوان هم بيشتر حضور داشتند و خيل جوانان جويای اگاهی بسيار زياد بود .

اما اتفاقی که مرا بسيار تکانن داد اين بود که زمانی که من با ناراختی عکس يکی از جانباختگان را به نام مهرداد نگاه می کردم مادرش به من گفت:((پسرم ناراخت نباش فقط آگاه باش که ستم باقی نمی ماند))

http://arminbakhshi.persianblog.com/