 |
چهارشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۸۳ - ۱۶ مارس ۲۰۰۵
|
|
|
سور
چهار شنبه ديگر
حقيرانه
خاموشان نيستيم
در شبي
که ماه نيز
از وحشت
،، شايد ،،
به پاره
ابري سياه
پناه برده
باشد .
اگر سکوتي
هست
اگر نجواي
مان به بلنداي
برج ظلم
قدش نمي
رسد .
تفکريست و
تعمقي
و انتظاري
هوشمندانه
چرا ؟ که
تکرار را
بتکرار نشستن
پر رنگي
حماقت است
ما مظلمان
بي صدا نيستيم
و يا اسيران
بعداز شکست
و از تن پر
زخم ما
ديگر
هيچ
عزيزي هرمي
نخواهد ساخت
ما خموشان
مذاب شده ايم
در انتظار
لحظه فوران
رضا بايگان
فرانکفورت
چهار شنبه
آخر سال 79
|
|
|
| |