۸ مارس
و ضرورت
سازماندهي
جنبش
مستقل زنان !
عادله
آرام
8
مارس 1857 زنان
کارگر پارچه
باف در آمريکا
به مبازره
برخاستند .
ساعت کار
طولاني-
استثمار شديد-
دستمزد اندک و
محروميت از
امکانات رفاهي
آنها را به خيابان
کشاند.
آنهاخواهان
افزايش
دستمزد ، کاهش
ساعت کار و
بهبود شرايط
کار بودند. 8
مارس 1857 مقاومت
زناني را
بازتاب مي دهد
که باحرکت
پرشتاب سرمايه
داري به عرصه
توليد و کار،
خارج از خانه
کشيده مي
شدند.
هر
ساله در اين
روز همه زنان
در سراسر جهان
با شور وشوق
به ميدان مي آيند
تا خواسته ها
، آمال و
اهداف
مبارزاتي خود
را اعلام کنند
. خواسته هاي
زنان در داخل
کشور با خارج
از کشور فرق
دارد.
در
ايران که يک
حکومت
اسبتدادي
حاکم است و
مذهب و سنت ريشه
هاي عميقي در
جامعه دارد
زنان از حقوق
اوليه خود که
در حکومت هاي
سکولار موجود
مي باشد محروم
هستند. بکوشيم
خواسته هاي
آنان را با
صداي هر چه
رساتر بگوش
جهانيان
برسانيم:
1- حق
انتخاب
آزادانه همسر
و ممانعت از
ازدواج تحميلي
2- حق
طلاق
3- حق
حضانت
4- حق
انتخاب پوشش و
لغو قانون
حجاب اجباري
5-
تامين اقتصادي
و اجتماعي امنيتي
براي زناني که
سر پرست خانواده
محسوب ميشوند
.
6-
ممنوعيت چند
همسري براي
مردان
7-
ممنوعيت
شکنجه،
اعدام و
سنگسار
8-
لغو آپارتايد
جنسي
رژيم
جمهوري اسلامي
در طول 26 سال
حکومت
ظالمانه خود
با قوانين
قرون وسطايي
سعي کرد زنان
را از اجتماع
بدور نگه دارد
ولي زنان
همانقدر که پيشقراولان
انقلاب ضد
سلطنتي بوده
اند اين بار
در صف مقدم
مبارزات مردم
ايران قرار
دارند.
زنان
در ايران بسيار
فعال و کوشا مي
باشند و جنبش
زنان خيلي خوب
کار کرده است
مقالات و سمنيارهاي
متعددي در
رابطه با مسايل
اخض زنان مطرح
نموده است ولي
ضعف هايي دارد
و آن ارتباط و
پيوند بين
فعالين زن در
داخل و خارج مي
باشد. بايستي
اين خلاء پر
شود. مسئله ديگر
ضرورت جبنش
مستقل زنان مي
باشد .
زنان
بدليل زن
بودنشان مورد
تبعيض قرار مي
گيرند و جنبش
زنان داراي هويتي
است جدا از
جنبش ها. جنبش
مستقل زنان بايستي
استقلال خود
را از دولت –
سازمانهاي سياسي
و مردان حفظ
کند تا بتواند
جنبشي
توانمند،
کارا، سراسري
و موفق باشد.
در مورد
استقلال جنبش
زنان ،هم چنان
بايستي در
مورد آن نوشت
و گفت و به
درستي آن تاکيد
ورزيد.
