يکشنبه ۲۵ بهمن ۱۳۸۳ - ۱۳ فوريه ۲۰۰۵

                                                                      

 

مرثيه براي زندگان در انفجاراقيانوس هند

حسن حسام               

                                    

کودکان و ماهِ گُم شده

                                

ماه پيدا نيست

ماه در کدام کوچه گُم شده است

ديشب اين جا بود

در ساحل جنوبي تايلند

                   مست و لوند

مي خنديد                

در معابد سري لانکا و هند جادوئي

                                   شادمانه مي رقصيد

و با کودکان حلبي آبادهاي اندونزي

                                ستاره بازي مي کرد

امشب امّا

پيدايش نيست

مثل خوابي پريشان

                      گُم شده است                                

 

آهاي ي ي

           عابران!

ماه درکدام کوچه            

                        گُم شده است؟

يک عابر: ماه در اقيانوس فرو شده صاحب

                     ماه در اقيانوس فرو شده    

                     ماه در اقيانوس فرو شده    

 

اقيانوس

                منفجر مي شود

خاک

              منفجر مي شود

زمان

            منجمد مي شود

 

کودکانٍ سواحل اقيانوس هند

                    با شکم هاي باد کرده و سياه زخم

کوچه هايشان را

                             گُم مي کنند

دنبال ماه مي گردند

و ماه پيدا نيست

ماه

در يکي از همين کوچه ها

                             گُم شده است

 

 عابر ديگر: کوچه ها در اقيانوس فرو شده اند صاحب

                   کوچه ها در اقيانوس فرو شده اند 

                   کوچه ها در اقيانوس فرو شده اند

 

اقيانوس

                   خاموش مي شود

خاک

                     خاموش مي شود

زمان

                    خاموش مي شود

کودکان سواحل ٍ اقيانوس هند

                      با چشمان سياه آهويي

خانه هايشان را

                      گُم  مي کنند

دنبال ماه مي گردند

و ماه پيدا نيست

ماه

در يکي از همين خانه ها

                              گُم شده است

 

عابر سوم: خانه ها در اقيانوس فرو شده اند صاحب

                   خانه ها در اقيانوس فرو شده اند

                   خانه ها در اقيانوس فرو شده اند

 

اقيانوس

               آرام مي گيرد  

خاک

             آرام مي گيرد  

زمان

         به ضرب خود مي نوازد

کودکانٍ سواحل اقيانوس هند

                                      هزار هزار

تب آلود و گيج سر

چون گله هاي هراسانٍ آهو

به دور خود مي چرخند

تا ماه را پيدا کنند

و ماه

پيدا نيست

 

عابران : همه چيز در اقيانوس فرو شده صاحب

                  ماه در اقيانوس فرو شده

                 کوچه در اقيانوس فرو شده

                 خانه در اقيانوس فرو شده

                همه چيز در اقيانوس فرو شده

               همه چيز در اقيانوس فرو شده

 

اقيانوس

               نمي شنود

خاک

              نمي شنود

زمان

             نمي شنود

 

کودکان سواحل اقيانوس هند

                                       که ميدان بازي اشان را

                                                             گُم کرده اند

جز تخته پاره و لجن و آهن

                               و اجساد باد کرده و خاشاک   

نشاني از خود ندارند

و همچنان

                 ناباور و گرفته و خوآبالود

بدور خود مي چرخند

تا ماه گُم شده را

                          پيدا کنند 

و پيدا نمي کنند.

                                                           ۱۹/۱/۲۰۰۵