فعالان
حقوق بشر در ترکيه شکنجه شدند.
محاکمات
دسته جمعي در استانبول. محکومين از حملات و ضرب و شتم سخن مي گويند
مصاحبه با دانيل وينتر
از شهر ماگده بورگ آلمان
مصاحبه گر: آرين وندل
برگردان ناهيد جعفرپور
10.11.2004
روزنامه دنياي جوان
دانيل در اوائل نوامبر
2004 با يک هيئت بين المللي حقوق بشر به ترکيه سفر نموده ودر شهر استانبول ناظر روند دادگاهي بر عليه چپ هاي ترکيه
بوده است.
سئوال: چرا شما براي شرکت کردن در اين روند دادگاه تا ترکيه
سفر نموديد؟
جواب: 20
قاضي، روزنامه نگار و فعال سياسي از کشور هاي مختلف اروپا از سوي سازمان ترکي تاياد
که سازماني متعلق به خانواده زندانيان سياسي ترکيه مي باشد دعوت شدند تا در روند
دادگاهي که براي محاکمه دسته جمعي 62 نفر از فعالان حقوق بشري، وکلا،روزنامه
نگاران و خانواده زندانيان سياسي چپ تشکيل شده بود شرکت نمايند و از نزديک شاهد
روند اين دادگاه باشند. دادستاني دستگيرشدگان را متهم نموده است که آنان اعضا و
پشتيبان اتحاديه اي تروريستي مي باشند. منظور از اين اتحاديه سازمان مارکسيست لنينيستي
" جبهه انقلابي آزادي خلق" مي باشد (DHKC) . در حدود 11 تا 22
سال زندان همگي اين زندانيان سياسي را تهديد مي نمايد. دامنه اين اعلام جرم تا
کنون تمامي وابستگان چپ و فعالان حقوق بشري ترکي در سرتاسر اروپا را در بر گرفته
است. در گذشته علاوه بر خود ترکيه در آلمان، هلند،بلژيک و ايتاليا منزل وابستگان نيروهاي
چپ بارها از سوي مقامات اين کشور ها مورد بازرسي قرار گرفته است.
سئوال:
شما در روند سه روز دادگاه چه مشاهداتي داشتيد؟
جواب: در
سالن دادگاه سربازان مسلح دايره وار مجرمين را محاصره نموده بودند بطوري که تنها
سه قاضي که اين محاکمه را انجام ميدادند قابل ديدن بودند. عکس العمل نيروهاي امنيتي
حاضر در سالن دادگاه بسيار عصبي بود. در ابتدا در اين روز 20 متهم را به دادگاه
دعوت نموده بودند که از اول آپريل در زندان بسر ميبرند. هر 20 نفر اتهامات دادستاني
را رد نموده و ادعا داشتند که آنها کار سياسي قانوني نموده اند و مرتکب جرمي نشده
اند. بعلاوه آنها در محضر دادگاه شکايت داشتند که در زندان بصورت جسمي و روحي
شکنجه هاي سخت شده اند. در روز دوم دادگاه مجرميني به دادگاه دعوت شده بودند که
خارج از زندان بسر ميبردند. با وجود اينکه آنها در زندان بسر نمي بردند اما با
سالها حبس حساب مي کردند. آنها هم در دادگاه از خشونت ها و خانه گردي ها و دستگيري
ها و ديگر اجحافاتي که ديده بودند شکايت داشتند. ماجراي بسيار تاسف آور و ناراحت
کننده محاکمه نياز آگيرمن بود. زماني که دادستان از وي پرسيد چند فرزند دارد او در
حاليکه سخت اشک مي ريخت گفت:" او چهار بچه داشته است که دو تاي از بچه هايش
را دولت ترکيه از وي گرفته است. به اين صورت که پسرش در حبس انفرادي کشته شده است
و دخترش در خيابان در روز روشن توسط پليس به اتهام وابستگي به مبارزه چريکي با
گلوله کشته شده است.
سئوال:
دفاعيات چگونه انجام مي گرفت؟
جواب: وکلاي زندانيان
خواستار اين بودند که تنها مدرکي را که دادستاني ادعا مي کند که در اختيار دارد و
گويا نام و نشان و اسامي سازماني اين افراد در آن ( ديسک کامپيوتري) ثبت مي باشد
را در دسترس وکلا براي روند دفاعيات آنان در دادگاه قرار دهد. ولي با اين وجود اين
خواست وکلا اجرا نگرديد و اين ديسک در اختيار آنان قرار نگرفت. روز سوم محاکمات
وکلا آخرين دفاعيه خود را قرائت نموده و اظهار نمودند از آنجا که دادستاني حاضر نيست
مدرک جرم را افشا کند لذا پرونده ها بايد بسته شوند و زندانيان آزاد گردند.
سئوال
بالاخره روند دادگاه چگونه به پايان رسيد؟
جواب:در آخر محاکمات
سه روزه که بدون وقفه و استراحت روزانه از ساعت 11 تا 30/20 انجام پذيرفته بود،
دادگاه 19 نفر از زندانيان را آزاد نمود و 21 نفر به دادگاه بعدي ارجاع شدند و تا
11 فوريه که دادگاه بعديست آنها بايد در زندان بسر برند. اينکه با وجود نبودن مدرکي
مشخص اين عده هنوز بايد در زندان بسر برند، باعث گرديد که وابستگان اين زندانيان
بسيار نگران و ناراحت دادگاه را ترک نمايند. يکي از وابستگان با صداي بلند گريه مي
کرد و مادر پيري بيهوش گشت.
سئوال: شما
پروسه دمکراسي در اين کشور را آنطوري که غرب از آن دم مي زند چگونه مي بينيد؟
جواب: همزمان با هيئت
ما هيئتي از سبز هاي آلمان در استانبول اقامت داشتند و در حاليکه ما شاهد بوديم که
در پروسه دادگاه ترکيه انسانها براي فعاليت هاي حقوق بشري خود چگونه تحت تعقيب و
فشار و شکنجه قرار مي گيرند، مي خوانديم که در روزنامه هاي آلماني نوشته ميشد که هيئت
سبزها در ترکيه از روند دمکراسي در ترکيه تعريف و تمجيد مي نمايند. اين مسئله براي
ما بعنوان شاهدين بين المللي غير قابل تحمل بود.
