از ماه مه ۱۸۸۶ تاکنون جنبش کارگری مهم ترين اهرم تحولات اجتماعی در
جهان و انسانی تر شدن چهره آن بوده است. در ماه مه سال ۱۸۸۶ خون کارگران شيکاگو در
مبارزه برای خواست هشت ساعت کار روزانه بر سنگفرش های خيابان ريخته شد، اما هشت
ساعت کار روزانه در سال های بعد از آن تظاهرات خونين يک امر غير قابل بازگشت شد.
مثل تمامی دستاورد های مهم ديگر جنبش کارگری جهانی که امروز جزو بديهيات زندگی و
از دستاورد های کل بشريت تلقی می شوند.
امروز به جرات می توان گفت که جهان با هر موفقيت جنبش کارگری در کسب
حقوق اوليه اش در برخورداری از يک زندگی انسانی در قبال کار روزانه خود، يک گام به
پيش برادشته و سيمائی انسانی تر يافته است بسياری از دستاوردهای اين جنبش هم چون
حق کار، بيمه همگانی، محدوديت ساعات کار، بيمه بيکاری، ۴۰ ساعت کار و کمتر در
هفته، مرخصی ساليانه و .. که در بسياری از کشورها هم اکنون اموری بديهی تلقی می
شوند، در ازای تلاش نسل های بزرگی از مبارزان جنبش کارگری به دست آمده اند و به
دستاوردهای کل بشريت تبديل شده اند.