رييس دانا:

کارگران ايران در دفاع از دموکراسی در کنار روشنفکران و دانشجويان قرار دارند

کانون عالی شوراهای اسلامی کار راهپيمايی روز کارگر در تهران را لغو اعلام کرد

دبير خانه​ کارگر همدان: اصلاحات در جنبش کارگری عقيم ماند

جنبش همبستگی برای آزادی و دمکراسی در ايران : روز جهانی کارگر بر کارگران ايران و جهان خجسته باد!

 

دکتر فريبرز رييس دانا، اقتصاددان و پژوهشگر مسايل کارگری در گفت و گو با خبرنگار صنفی کارگری خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) با بيان اين مطلب افزود: امروز صاحبان سرمايه و سوداگران اقتصادی از قدرت يافتن طبقه​ی کارگر می​هراسند و از راه​های مختلف مثل سازش با بوروکراسی اتحاديه​های کارگری و اتحاديه​های زرد و سياه و يا دخالت دستگاه​های نظارتی و کنترل، مانع نمايش قدرت صنفی و به حق طبقه کارگر می​شوند.

وی گفت: از زمان جنبش کارگری سال ۱۳۲۵ در مناطق نفت​خيز جنوب کشور عليه مداخله​های انگلستان و خودکامگی​ها تا جنبش سال​های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۲ و اعتصاب​های قبل از سال ۱۳۴۲ و جنبش​های کارگری سال های دهه ۵۰ و حتی بعد از انقلاب هميشه از راه های مختلف مثل تدوين قانون​های موقت که آن هم که توسط سرمايه​داران از بين می​رفت و يا با يک سيستم دست نشانده يا از طريق مخالفت با تحرکات کارگری، در واقع اهداف سرمايه​داری و سوداگری را دنبال می​کردند.

رييس دانا تاکيد کرد: کارگران ايران از آگاه​ترين افراد در دفاع از آزادی و دموکراسی در کنار روشنفکران و دانشجويان به شمار می​روند. بنابراين عجيب است وقتی کشور مداخله​گر و استعمارگر آمريکا که مخالف جنبش​های مستقل آزادی خواهانه و ميهن​دوستانه است در فکر ضربه زدن به کشور است، سخت​گيری​های بی​مورد و بی​جهت در حق کارگران و روشنفکران و دانشجويان می​شود؛ در حالی​که حفظ حاکميت ملی و دفع از تماميت ارضی همواره به دستور اوليه​ی اين تشکيلات است.

اين اقتصاددان و پژوهشگر تصريح کرد: روز کارگر، حداقلی است برای طرح و بيان مشکلات و مطالبات کارگران است؛ بنابراين چنان چه به وضعيت معيشت و دستمزد آن​ها توجه نشود، اين خواسته​ها در جای ديگری سر باز می​کند.

اين پژوهشگر مسايل کارگری با اشاره به موقعيت جامعه​ی کارگری ايران در گذشته اظهار داشت: جای تفکر انتقادی و نقد آگاهانه با روحيه​ی کارگری در حال حاضر در احزاب و تشکل​های امروز ما غايب است. طيف مطبوعات و احزاب اصلاح​طلب و آزادی​خواه امروز ما عمدتا گرايش​های جهانی​سازانه و نتوليراليستی دارند که پيشگاه آن در دنيا آمريکاست و نمونه​ی آن را اخيرا در عراق به نمايش گذاشت. ولی اين عده در برابر اين واقعه خود را به خواب زده​اند تا موقعيت خود را حفظ کنند.

وی افزود: کارگران امروز ايران توان سازماندهی خود را مثل گذشته ندارند، اما با توجه به آگاهی​هايی که دارند، اجازه نمی​دهند تاريخ گذشته تکرار شود و به دنبال به دست آوردن فضاهای جديد و گسترده​تری هستند.

رييس دانا با اشاره به اين​که بهترين راه حل استيفای حقوق کارگران تشکيل اتحاديه​های صنفی دموکراتيک است خاطرنشان کرد: تمرکز بيش از حد و منزوی کردن کارگران از ضرورت​های جامعه و به بهانه​های صنفی نادرست است و از طرفی کشاندن مسايل کارگری به مسايل سياسی حاد نيز زياده​روی است . بنابراين کارگران بايد با آگاهی​های دموکراتيک و ضدامپرياليستی، مسائل خود را از طريق تشکل​های صنفی دموکراتيک دنبال کنند؛ نه سياستزده شوند و نه در خواسته​های تقليل گرايانه اقتصادی منحصر شوند.

رييس دانا با تبريک روز جهانی کارگر به تمام کارگران ايران افزود: برگزار نکردن راهپيمايی در مرحله​ی اول به زيان دولت است؛ اما از طرفی کارگران نيز از عوايد و دستاوردهای يک تجمع محروم خواهند شد. اما نبايد فراموش کرد که چون اين راهپيمايی عمدتا با هماهنگی و رهبری خانه​ی کارگر صورت می​گيرد، اگر آن​ها نخواهند اين راهپيمايی برگزار شود، شايد بهترين تصميم آن​ها نباشد؛ اگر تصميم اکثر کارگران به برپايی راهپيمايی باشد، شايد بهتر باشد حتی در مکان مورد نظر دولت اين تجمع برگزار شود. چون راهپيمايی گسترده ولی با زور و خشونت هر چند با راهپيمايی آگاهانه ولی محدود تفاوت دارد، ولی به هر حال کارکرد خودش را خواهد داشت.

 

کانون عالی شوراهای اسلامی کار راهپيمايی روز کارگر در تهران را لغو اعلام کرد

کانون عالی شوراهای اسلامی کار در خصوص لغو راهپيمايی روز کارگر در تهران بيانيه​ای صادر کرد.

به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، کانون عالی شوراهای اسلامی کار با ارسال نمابری آورده است: در پی تلاش​های فراوان برای متقاعد کردن مسوولين مبنی بر موافقت آنان برای برگزاری راهپيمايی روز جهانی کارگر در مکان مورد نظر کارگران (مقابل وزارت کار)، متاسفانه مسوولين مربوطه به دلايل مسائلی که برای کارگران به هيچ وجه قابل قبول نمی​باشد، از اجرای اين راهپيمايی ممانعت به عمل آورند. برای ما روشن نيست که يک راهپيمايی که موضوع آن، شرکت کنندگان آن و همه مولفه​های مرتبط با آن برای همه جهانيان شناخته شده است و اساسا هيچ موضوع غير صنفی در آن وجود ندارد، چگونه ممکن است آن را بتوان به مسائل سياسی و امنيتی پيوند داد؟ آيا جلوگيری از اعتراض کارگران به عدم تحقق خواسته​های مشروع آنان تهديدی برای امنيت ملی است يا معوق ماندن و بی​تفاوتی به تامين خواسته​های آنان؟!

اين موضوع ساده​ترين روش و البته به ظاهر، کم​هزينه​ترين آن است، ولی ما اعلام می​کنيم که اين کار دقيقا به منزله پاک کردن صورت مساله است و نه حل آن.

در بخش ديگری از اين بيانيه آمده است: مقامات مسوول بدانند که خواسته​های کارگران با وجود جلوگيری از حضورشان برای ارايه مطالباتشان بسيار واقعی است و قطعا تظاهرات بيرونی خواهد داشت. وزارت کار و ساير نهادهای مرتبط با مسائل کارگری که به نوعی پاسخگوی مشکلات فراروی کارگران می​باشند، بايد جوابگوی مطالبات کارگران باشند و در طول موجوديتشان هميشه مورد سوال کارگران بوده و خواهند بود. دستگاه​هايی که براساس قانون اساسی و مقاوله​نامه​های بين​المللی موظف به رعايت حقوق کارگران در دفاع از آنان می​باشد، بايد در مقابل اقداماتی که انجام می​دهند به کارگرن جواب بدهند.

اين مساله که روند طبيعی حق​طلبی اقشار جامعه را به برخی مولفه​های سياسی - نظامی و داخلی و خارجی پيوند بزنيم، به هيچ وجه قابل پذيرش نمی​باشد و راه را برای کسانی که می​خواهند از آب گل​آلود ماهی بگيرند، باز می​کند. پايداری سيستم حکومتی و نظام جمهوری اسلامی به تغيير در مولفه​های خارجی نيست و اين پايداری براساس خواست مردم بنا شده، لذا جامعه کارگری به هيچ وجه دلايل مطرح شده جهت تغيير مکان برگزاری تجمع و راهپيمايی کارگران را قبول ندارد و بدين وسيله لغو اين راهپيمايی را اعلام می​کند، ولی اين حق را برای خود محفوظ می​داند و سازمان​ها و دستگاه​های مرتبط بدانند که اين راه برخورد با مطالبات کارگری نيست و نبايد ناکارآمدی سيستم​های اجرايی را با استفاده از ابزارهای غيرمتعارف پوشش داد.

 

 

دبير خانه​ کارگر همدان: اصلاحات در جنبش کارگری عقيم ماند

کارگرانی که همراه با خانواده​هايشان نيمی از جمعيت کشور را تشکيل می​دهند، تنها ۴ نماينده در صحنه​ی قانون​گذاری و سياسی دارند.

چنگيز اصلانی، دبير خانه​ی کارگر استان همدان با بيان اين مطلب در گفت و گو با خبرنگار ايسنا گفت: کارگران چرخ توليد کشور را به حرکت درمی​آورند، بنابراين بايد در صحنه​های تصميم​گيری فرهنگی و سياسی نيز حضور داشته باشند؛ که البته برای دست يافتن به اين امر فاصله​ی زيادی وجود دارد. در کشورهای صنعتی کارگر به عنوان نيروی کار حاکم است، اما در کشور ما به اين بها داده نمی​شود و ما اکنون از حقوق صنفی خود بسيار عقب هستيم.

وی با اشاره به جنبش​های کارگری و دانشجويی گفت: فقر فرهنگی و کم​سوادی اولين علت حضور کم​رنگ کارگران برخلاف جنبش​های دانشجويی در صحنه است؛ دولت و مجلس بايد در جهت بالا بردن فرهنگ جامعه​ی کارگری تلاش نمايند و نيز به کارگران اجازه فعاليت​ سياسی را بدهند.

وی با انتقاد از مسوولين گفت: ما معتقديم شخصيت​های بالای مملکتی، حداقل بايد در تجمع​های کارگری رفته و با کارگران صحبت​های دو طرفه به صورت پرسش و پاسخ داشته باشند؛ هان​گونه که رييس جمهور به ميان دانشجويان رفته و به سوالات آن​ها پاسخ می​دهد.

اصلانی خاطرنشان ساخت: از روزی​که بحث اصلاحات پيش آمد، توجه عملی به جنبش​های کارگری نشد؛ ما در اصلاحات انتظار داشتيم حق و حقوق کارگران شفاف بيان شود. ما اصلاحات را در جهت بهتر شدن می​دانيم، اما اکنون از حق و حقوق ما نيز می​کاهند؛ ما از اصلاحات انتظاراتی داشتيم که تحقق نيافت، اصلاحات در جنبش کارگری عقيم ماند.

دبير خانه​ی کارگر همدان در ادامه گفت: ۸۵ درصد از جامعه​ی کارگری سطح سوادشان زيرديپلم است؛ آقايانی که دم از اصلاحات می​زدند، وقتی وارد مجلس شدند در قانون انتخابات برای ورود به مجلس سطح سواد را به فوق​ديپلم رساندند و اين امر باعث شد ما در بحث توسعه سياسی نااميد شويم.

 

جنبش همبستگی برای آزادی و دمکراسی در ايران : روز جهانی کارگر بر کارگران ايران و جهان خجسته باد!

روز اول ماه مه برای کارگران ايران و جهان روز به نمايش گذاشتن همبستگی و روز دادخواهی آنان عليه بيداد سرمايه است.

اگر چه نيروهای راست ومحافظه کار می کوشند که نقش طبقه کارگر را در مبارزات روزانه برای آزادی و دادگری کم رنگ نمايند، اما امروز بيش از هر زمان ديگری ، نيروی کار و توليد می تواند در استواری دمکراسی و پيگيری آن نقش مهمی بازی کند.

در هر گوشه جهان که طبقه کارگر توانسته است تشکل های صنفی/ سياسی مستحکم تری ايجاد نمايد، دمکراسی در آنجا پايدارتر و ژرف تر است. بدون وجود اين تشکل ها نمی توان سخنی از دمکراسی و جامعه مدنی به ميان آورد. امروزه اتحاديه ها و سنديکاهای کارگری در هر کشوری معيار سنجش ميزان دمکراسی در آن کشورند.

جمهوری اسلامی همچون رژيم گذشته تلاش نموده است تا از برپايی تشکل های کارگری جلوگيری نمايد و با تمام توان اعتصابات و اعتراضات آنان را سرکوب کند. اما کارگران ايران که دارای سنت های مبارزاتی طولانی هستند، زير بار اين ستم نرفته اند و تلاش کرده اند که در شرايط خفقان و سرکوب رژيم را به چالش فرا خوانند و همچنين با استفاده از ترفند های گوناگون سازمانهای صنفی خود را سازماندهی کنند.

رشد و توسعه اين تشکل هادر آينده نه چندان دور به پديداری، پايداری و ژرفی دمکراسی در ايران ياری فراوان خواهند رساند.

جنبش همبستگی اين روز خجسته را به کارگران ايران و جهان شادباش می گويد و از مبارزات دادگرانه آنان در برابر ستم سرمايه داری و بويژه نوليبراليسم خشن و جنگ افروز کنونی پشتيبانی می کند.

جنبش همبستگی برای آزادی و دمکراسی در ايران

نروژ ۲۹ آپريل