گزينشی بهتر از " شيرين عبادی " برای ِ " صلح ِ نوبل " وجود نداشت

 ... واما " شيرين عبادی " از ماست : لائيک است ، جمهوریخواه ِ اصيل است ؛ انسان ستيز نيست ؛ برای حقوق ِ ما بشريان ارزش قائل است ... و از همه مهمتر ، زنی ست که به دفاع از حقوق زنان ـ و بويژه کودکان ـ ، برخاسته است ؛ بيان ِ کاملی ست از ايران  و ايرانی ِ امروز : نه شاه و نه شيخ ، تنها جمهوری ...

 

محمد ايل بيگی

پيش از اين ، هرساله ، توجه ام به اين بود که جايزهء " صلح ِ" نوبل را به که می دهند ـ همين ونه بيشتر ! اما امسال دلشورهء عجيبی داشتم . به خاطر دونام ِ مطرخ شده : اول ، ژاک شيراک ( رئيس ِ جمهور ِ فرانسه ) که اداهای " صلح خواهانه " را ، در پيش و پس از جنگ ِ عراق ( به مسعمره کشيدن ِ عراق توسط ِ آمريکا ) ، بازی می کرد ودر می آورد و بيان نمی کرد که اداها تنها برای ِ اينست که آمريکا ، نه تنها سهمی از " غنائم ِ جنگی " به فرانسه  اختصاص نمی دهد که ، بل حتی " دست آوردها " ی پيشين ( ازجمله فروش ِ اسلحه به " ضدام " که در جنگ برعليه ايران فراوان به کار رفتند ) را از حلقومش در آوردند . و چون " سياستمداران " غربی ، بخشا  " درصد بگيرند " ، پس از دو جهت بازنده بود ...

نفر ِ دوم که به زادگاهم وابسته است . زادگاهی که هرچه می کنم مهرش را از دلم بردارم و مردمش را فراموش کنم ومثل ِ " آدم " زندگی ِ بی دغدغه داشته باشم ، نمی توانم و نمی توانم و خارج از قدرت ِ منست ...

حتما متوجه شده ايد که از " هاشم آغاجری " ( که نمی فهمم چرا " غ " را به " ق " تبديل می کنند ـ می ترسند که ديکران " خواجه " اش بگيرند ؟! ) دارم می گويم ... آعاجری می گويند که از وفاداران ِ " امام " بود و از کسانی که جوانی اش را فدای " حکومت ِ از اول ولايت ِ فقيه " کرد ؛ در جنگ گويا يک پا ( دست ؟ ) از دست داد و افرادی از خانواده اش و حرفهائی در همدان زده است که ياران ِ پيشينش ( آخوندها ) را خوش نيآمده است و به زندانش انداختند ؛ از رهبران ِ " سازمان ِمجاهدين ِ انقلاب ِ اسلامی " است ( همانهائی که جنايت ها در ابتدای ِ برسر ِ کار آمدن ِ اين رژيم کرده اند و حالا گويا شده اند " اصلاح طلب " و " آزادیخواه " ! . شايد که پشيمان است و هرگز نبايد راه برگشت اش رابست . اما ، هنوز خود را مقيد به ايده آل های ِ " جمهوری ِ اسلامی " می داند و هرگز خواستار ِ يک جمهوری به تمام عيار لائيک نشده است . .. شايد روزی از ما شود ـ که مبارک باد ! اما هنوز از ما نيست ... انتخاب ِ او مي توانست اين معنی را بدهد که عربيان ، " جمهوری ِ اسلامی خود " را انتخاب کرده اند ...

... واما " شيرين عبادی " از ماست : لائيک است ، جمهوریخواه ِ اصيل است ؛ انسان ستيز نيست ؛ برای حقوق ِ ما بشريان ارزش قائل است ... و از همه مهمتر ، زنی ست که به دفاع از حقوق زنان ـ و بويژه کودکان ـ ، برخاسته است ؛ بيان ِ کاملی ست از ايران  و ايرانی ِ امروز : نه شاه و نه شيخ ، تنها جمهوری ...

 

عربيان تاکنون ستم های ِ بيشماری برما  روا داشته اند و اين از نادر ترين مواردیست که " هديه" ای برايمان می فرستند . از آنان سپاسگزار بايد باشيم و اميد که با صداقت ِ تمام آمده اند .

 

18 مهر 82/ 10 اکتبر 03