جمعه ۹ خرداد ۱۳۸۲ - ۳۰ مه ۲۰۰۳

ما باترس خوگرفته ايم ،

ما با وحشت زندگی می کنيم ؛ 

اما همچنان زنده ايم ! *

 

شعری از : شهلا لاهيجی

 

۱

 

ما باترس خوگرفته ايم

ما با وحشت زندگی می کنيم ؛

اما همچنان زنده ايم !

 

۲

 

کارِ نشر

به حديث ِ عشق مي ماند

- آنهم عشق ِ شرقی - ؛

که منطق و عقل درآن جائی ندارد !

 

۳

 

و رویِ پاهایِ لرزان خود ايستاده ام

اوضاع را

-        ازمنظر ِ خود ؛

مُبهم و نامطمئن می بينم .

 

۴

 

در شعر ِ يک شاعر

عبارتِ بوسهء سنگ برسينهء دخترکان را نيز تاب نمي آورد :

- به فرموده به قلع و قمع سنگ و سينه

                                                                    - هردو - ،

                                                                                       فرمان می دهد .

 

۵

 

حتی آن گروهِ اندک دگرانديش نيز

جز در پرده و پنهان

و با ابهام و ايهام

[ هيچ نمی گويد ... ]

و خواننده ء ترس خورده

- ساکت و مبهوت - ،

رقص ِ نويسنده را

- برسر ِ دار -

نظاره کرد و

اشک در خلوت خود ريخته است .

 

۶

 

با سانسور ِ کتاب

به شعور ِ مردم توهين می شود ؛

مميزی ،

يکی از ابزارِ خشونت

و نظامی که به مردم متکی نيست

به آن توسل [...]

چه کسی حق دارد که انديشه را به آتش به کشد ؟!

کتاب سوزاندن ؟

[ يعنی ] سوزاندن ِ آدم !

- ما در طولِ تاريخِ مان آدم سوزان نداشتيم

و تا دلِ تان بخواهد کتاب سوزان داشتيم !

کتاب يعنی دانستن

- پس نخوان و ندان !

 

۷

 

کتاب يعنی خطر :

- خودت را از اين برحذر بدار !

 

۸

 

ما می گوئيم :

به حقِ مردم نبايد تجاوز شود ؛

سانسور ، تجاوز به حقِ مردمست !

ذهن ِمان را از مميزی

و قيم وار انديشيدن پاک کنيم !

 

۹

 

کسی نمی تواند عملی غيرِ قانونی را قانونی کند !

 

 

* برچيده های ِ من از سخنرانی ِ " شهلا لاهيجی " در کنفرانس ِ برلين و به اين صورت در آوردن .

 م. ايل بيگی