 |
چهارشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۸۲ - ۴ ژوئن ۲۰۰۳
|
|
|
|
« مادر»
به ياد مادر سنجری که به ناگهان
ما را ترک کرد.
روزی که جو تباهی و تسليم،
دراوج قدرت
ديکتاتور
ترک
بر می داشت
و بوی باروت
در جنگل های سياهکل
عافيت جويان را
به جبونی خويش
واقف می نمود
دستان گرم تو، مادر
ما را، در عنفوان جوانی
از ننگ تباهی و تسليم
وارهاند،
و زمانی که « آنان» رفتند
چشمان مضطربت
هميشه به «
کوه» بود
يعنی در اوج!
**
آنچه بر ما گذشت
درسی از تاريخ بود
اما، عزم آهنين تو
مادر
سمبل ثبات و وفاداری
و مظهر مبارزه و پايداری.
و امروز
که ما را
در « پرلاشز»
رها می کنی.
هزاران فرزند داری
که تو را چون نهال اميد
در خاک می
نهند
و« سلاح» مبارزه بر می گيرند!؟
استراسبورگ ۳۱ می ۲۰۰۳
بابک
|
|
|
|
|