درس اول از سرنگونی صدام برای حاکمان مستبد

اگر اپوزيسيون سازمان يافته و.....بر مبنای اصول دموکراتيک در عراق وجود می داشت اين همه فجايع اندوهناک بر مردم عراق نمی رفت

اتحاد نيروهای مدافع دموکراسی و جمهوری بايد بر حل مناسبات ايران با جامعه بين المللی بالاخص امريکا منطبق بر منافع ملی تاکيد نمايد

دريادل توانا

 

تهاجم ائتلاف تحت رهبری امريکا به عراق عليرغم مخالفت و تلاش بخش بزرگی از جامعه بين المللی بوقوع پيوست. صرف نظر از تلخی اين تهاجم و مخاطرات دهشتناک و اندوهناک آن حکومت استبدادی صدام و توتاليتاريسم حزب بعث فروريخت و شادی مردم به ستوه آمده عراق را باعث شد .( تقديم گل به نظاميان مهاجم از سوی مردم عراق قبل از هر چيز نشانه نفرت از استبداد و ظلم ديکتاتور نگون بخت است) ضمن آنکه به لحاظ نظری و عملی منطقه با شتاب در مسير تحولات عظيمی قرار گرفت تحولاتی که نه تنها از تمايل مردم به دموکراسی و اعاده حقوق از دست رفته شان حکايت می کند بلکه بوضوع نشان می دهد بقا نظام های سياسی بدور ازشيوه های دموکراتيک ديگر قابل تصور نخواهد بود . بازتاب سياسی تحولات مورد نظر امروز همه امور را فراگرفته است اگر با ديدی عميق و تازه به آن نگاه کنيم جمهوری اسلامی پيش از همه کشورها در مسير آن قرار دارد . ادعای دروغين شايسته سالاری و دموکراسی از سوی مقامات حکومت اسلامی و گروههای درون سيستم موجود که برای کسب قدرت بيشتر بر سر هم می کوبند ديگر نمی تواند مانع از ظهور منازعه و تضاد موجود در عمق جامعه شود هر دو گروه موجود در حکومت نه تنها در برابر تنوع و تکثر مقاومت می کنند بلکه با اصرار بر حفظ ساختار ولايت فقيه از مشارکت نيروهای دگر انديش و سکولار با تمايلات ملی و دموکراتيک به لطايف الحيل ممانعت بعمل می آورند(بيانيه نيروهای سياسی) و بالاتر از همه در مقابل کسانی که قدرت سياسی را وسيله کسب ثروت نا مشروع خويش قرار داده اند به قدرت مردم اعتمادی ندارند همچنين با تمسک به دين حقوق اقشار مختلف از جمله زنان را به شکل وسيعی پايمال می نمايند و.... طرح لوايح دوگانه و همه پرسی در مورد آنها ديگر بی فايده است و گويا دموکراسی را به استهزا گرفته اند . ياس و سرخوردگی وسيع مردم پيامد آشکار اين روند است تا جائيکه مداخله نظامی بيگانه را طلب می کنند.

تعارض مدافعان دموکراسی با حاکمان اسلامی هر روز جنبه حادتری پيدا می کند نقش هر يک از ما در مبارزه برای تحقق دموکراسی به ميزان دانش و آگاهی بالاخص اتحاد ما بستگی دارد تا جائيکه آگاهی از دموکراسی و حقوق بشر و آزادی سياسی می تواند نقش سازنده ای به ما بدهد چون اساس دموکراسی آزادی سياسی منطبق بر اعلاميه حقوق بشراست اقدام مشترک و هماهنگ ما اگر با حمايت همه جانبه سازمان ملل و مجامع بين المللی همراه شود می تواند منجر به پذيرش نهادهائی مانند اپوزيسيون سازمان يافته سيستم مستقل قضائی و .......... از سوی قدرت حاکم شود اين امر قدرت سياسی را محدود می سازد شوق تعلق اجتماعی را گسترش می دهد وبا اثر گذاری بر منش اجتماعی نوسازی ساختارها را ميسر می کند . در بررسی تجربه عراق اين امر بايد دقيقا مورد توجه قرار گيرد به زبان ديگر اگر اپوزيسيون سازمان يافته و...... برمبنای اصول دموکراتيک در عراق وجود می داشت اين همه فجايع اندوهناک بر مردم عراق نمی رفت فلذا اگر حاکمان اسلامی ايران نخواهند همچون صدام و حکومت او به سر نوشتی نکبت بار دچار شوند بايد هر چه سريعتر به اين اصول تمکين نمايند.

نخبگان و روشنفکران و گروههای سياسی دگر انديش وروشنفکران دينی به همراه مردم عزيزمان که به عناوين مختلف از مشارکت رانده شده اند و در داخل و خارج از کشور بار سنگين محروميت و.... را تحمل کرده و می کنند نبايد فرصت بدست آمده را از دست بدهند وفقط به تبعيت از جنبش ضد جنگ جهانی به محکوم کردن جنگ دلخوش باشند بلکه بايد با درک پيچيده جهش جامعه و اوضاع منطقه بر وجوه اشتراکات تاکيد و متحدا برای گشايش در های قدرت و دموکراتيزه نمودن قدرت سياسی و جامعه عمل نمايند

پذيرش اين ديدگاه به منزله آنست که بايد با تصميم شجاعانه و منطبق بر ضرورت های عينی و ذهنی و استفاده از تمامی امکانات ملی و بين المللی شکاف ايجاد شده در حاکميت توسط نيروهای مدافع دموکراسی پر شود اتحاد نيروهای مدافع دموکراسی و جمهوری بايد برحل مناسبات ايران با جامعه بين المللی بالاخص امريکا منطبق بر منافع ملی تاکيد نمايد اين نيرو برای حل منازعات بين المللی و همچنين حاکميت دموکراسی و رعايت حقوق بشردر جوامع مختلف از جمله ايران بايد بر گسترش اختيارات و قدرت سازمان ملل اصرار کند اعزام هيئت و ارسال نامه به دول پيشرفته و سازمانهای دموکرات و..... تحقق مطالبات را ممکن می سازد.( دقت در مواضع فرانسه آلمان و روسيه قبل و پس از جنگ بسيار آموزنده است )

در غير اينصورت همان بر ما خواهد رفت که امروز بر عراق صدام رفته است گستره و عمق ديد ما در عمل و نقشی که ايفا می کنيم مشخص خواهد شد . ۲۲/۱/۱۳۸۲