کروبی به خاطر مصلحت

مصوبه عسر و حرج را امضا کرد

- فريبا داوودی مهاجر: حزب زنان ايران رابطه ای با حزب مشارکت ندارد

- احتمال طرح مجدد کنوانسيون رفع تبعيض از زنان در مجلس

- لباس پيشنهادی برای افسران پليس زن

سايت زنان

با وجود مخالفت بهزاد نبوی، بالاخره مهدی کروبی، رييس مجلس مصوبه مجمع تشخيص مصلحت نظام درباره تعيين مصاديق عسر و حرج را امضا کرد. حدود يک ماه بود که وی از امضای مصوبه ياد شده خودداری می کرد. استدلال او اين بود که مجمع تشخيص مصلحت با تغييرات محتوايی که در مصوبه مجلس داده عملا اقدام به قانونگذاری کرده و اين کار جزء اختيارات مجمع نيست.

از ۹ موردی که مجلس به عنوان موارد عسر و حرج که زنان بر اساس آن می توانستند درخواست طلاق کنند، مجمع ۵ مورد زندانی شدن شوهر، ندادن نفقه، اعتياد مرد، آزار و اذيت شديد را با تغييرات زياد تصويب کرده و مسائلی مثل ازدواج با زنی ديگر يا عدم توانايی باروری را جزء موارد عسر و حرج ندانسته است.

گفته می شود علت کوتاه آمدن کروبی اين بوده که نمی خواسته جبهه جديدی عليه مجلس باز کند و بين مجلس و مجمع تشخيص اختلاف بيفتد.هرچند وی در يک مورد ديگر کاری خلاف مصوبه عسر و حرج انجام داد و مصوبه مجمع تشخيص مصلحت در مورد اختصاص درصدی از درآمد پخش مسابقات ورزشی به باشگاهها را به عنوان "توصيه" و نه قانون به دولت ابلاغ کرد.

بر اساس قانون رييس جمهور موظف است ۷۲ ساعت پس از امضای مصوبات مجلس آن را برای ابلاغ به روزنامه رسمی بدهد، در غير اين صورت اين کار توسط رييس مجلس انجام خواهد شد اما قانون هيچ پيش بينی در مورد اينکه رييس مجلس از امضای مصوبه ای خودداری کند ندارد.

فريبا داوودی مهاجر: حزب زنان ايران رابطه ای با حزب مشارکت ندارد

مردان نمی توانند عضو ثابت حزب باشند و فقط می توانند به عضويت افتخاری در بيايند. اما هر زنی که معتقد به قانون اساسی باشد می تواند عضو شود

با وجود تمام شايعات پيرامون حزب زنان، فريبا داوودی مهاجر نام خود را به عنوان موسس حزب زنان ايران اعلام کرد. اين روزنامه نگار ۳۸ ساله که در رشته علوم سياسی تحصيل کرده، پيش از اين در روزنامه های خرداد، فتح و همبستگی به عنوان مسئول روابط عمومی فعاليت می کرد و کانديدای دفتر تحکيم وحدت برای انتخابات مجلس ششم بود، پيش از اين به مدت يک ماه به دليل فعاليتهای سياسی و مطبوعاتی خود بازداشت شد. داوودی درباره حزب زنان می گويد:بعد از اينکه جريان اصلاحات به مطالبات زنان پاسخ نداد، متوجه شدم زنان خودشان بايد در جهت مطالباتشان قدم بردارند.چون نه روشنفکرها و نه نوانديشان دينی حاضر به پرداخت هزينه در مسائل زنان نمی شوند. اسامی موسسين و مرامنامه حزب زنان ايران دو ماه است که به وزارت کشور داده شده اما هنوز جوابی به موسسين اين حزب داده نشده است. فريبا داوودی از اعلام اسامی بقيه موسسين خودداری می کند و می گويد: به دلايل مختلف ما تصميم گرفتيم اعضای هيات موسس از زنان تحصيلکرده ای باشند که همه جا حضور ندارند. زنهايی که به همان اندازه زنان مطرح يا شايد بيشتر از آنها توانايی دارند اما از شهرت برخوردار نيستند.

وی که اخيرا به عنوان عضو هيات مديره انجمن روزنامه نگاران زن نيز انتخاب شده، می گويد: مردان نمی توانند عضو ثابت حزب باشند و فقط می توانند به عضويت افتخاری در بيايند. اما هر زنی که معتقد به قانون اساسی باشد می تواند عضو شود.

دو ماه قبل، سايت امروز اعلام کرد: تعدادی از زنان نزديک به جبهه مشارکت پس از اينکه نتوانستند در انتخابات شورای مرکزی حزب به رای کافی دست يابند، تصميم گرفته اند حزب زنان را تاسيس کنند. نشريات جناح راست ضمن انعکاس وسيع اين خبر آن را نشانه يک انشعاب در حزب مشارکت دانستند و پيش بينی کردند که اين حزب مثل مجمع اسلامی بانوان که حزب زنانه مجمع روحانيون مبارز است، قرار است به عنوان شاخه زنان حزب مشارکت عمل کند و اين نيز يکی از نشانه های جدا شدن هرچه بيشتر حزب مشارکت از مجمع روحانيون مبارز است.

روزنامه همشهری نيز در يادداشتی ، از هاله مجردی (همسر محسن ميردامادی)، سوسن موسوی خويينی ها (دختر حجت الاسلام خويينی ها)، يوسفی اشکوری ( خواهر يوسفی اشکوری)، فخرالسادات محتشمی پور ( همسر مصطفی تاجزاده و مشاور وزير کشور در امور بانوان) به عنوان موسسان حزب زنان نام برده بود.

اما فريبا داوودی مهاجر می گويد: حزب زنان ايران هيچ رابطه ای با حزب مشارکت ندارد. نه من عضو اين حزب هستم و نه هيچکدام از اعضای هيات موسس. البته بعضی از آنها از جمله خودم همکاری هايی با جبهه مشارکت از جمله در کنگره ايثارگران داشته ايم.

الهه کولايی نيز در اين زمينه می گويد: واقعيت اين است که بحث حزب زنان در جبهه مشارکت مطرح نبوده بلکه قرار بر اين است که کميسيون زنان توسط خانمهای مشارکت فعال شود.

داوودی، شناخت مطالبات زنان ايرانی و انتقال آن به حکومت، آموزش زنان برای افزايش توانمندی ها و مشارکت آنان، تلاش پيگير در جهت رفع تبعيض ميان زنان و مردان، ايجاد فرصتهای برابر برای دسترسی به امکانات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی، مشارکت در قدرت و آماده سازی زنان جهت احراز پستهای مديريت ارشد و ميانی که از ابزارهای قدرت است را از اهداف حزب زنان ايران بر می شمارد.

وی همچنين می گويد: خودداری از تجاوز به حقوق زنان، مقابله با خشونتهای خانگی و سوء استفاده ابزاری از زنان، بستر سازی برای اصلاح، تکميل و نگرش دوباره به قانون مدنی ايران و حقوق خانواده و نگاهی نو به مسائل زنان ايرانی فارغ از گوناکونی های مذهبی، قومی، جنسی و زبانی نيز جزء اهداف ماست.

در بخشی از مرامنامه اين حزب آمده است: حزب زنان ايران به سياست، جامعه، اقتصاد، تاريخ، فرهنگ و حتی فلسفه که با نگاهی مردانه تعريف شده اند، نگاهی جديد دارد.

احتمال طرح مجدد کنوانسيون رفع تبعيض از زنان در مجلس

احتمال می رود مساله پيوستن ايران به کنوانسيون بين المللی رفع همه گونه تبعيض عليه زنان به زودی در مجلس مطرح شود.

هفته گذشته، الهه کولايی، در صحن علنی به محمد رضا خاتمی که اداره مجلس را برعهده داشت تذکر داد و گفت : کنار گذاشتن لايحه الحاق ايران به کنوانسيون به مدت بيش از پنج ماه توسط هيات رييسه خلاف آيين نامه داخلی مجلس و غير قانونی بوده است.

در اين هفته نيز اکرم مصوری منش، رييس فراکسيون زنان به خبرنگاران پارلمانی گفت: اين فراکسيون نامه ای به کروبی، رييس مجلس نوشته و خواسته است که لايحه کنوانسيون مجددا در دستور کار مجلس قرار بگيرد.هر جند محمد رضا خاتمی وعده داد که اين مساله از سوی هيات رييسه بررسی شود، اما تاکنون پاسخی به نامه ياد شده داده نشده است.

کولايی در اين زمينه می گويد: در اين چند ماه تلاش ما اين بود که از طريق لابی کردن با افراد ذينفوذ برای تغيير نگرش بدبينانه نسبت به کنوانسيون اقدام کنيم. هرچند نمی توانم بگويم اين لابی ها به نتيجه نرسيده اما فکر می کنيم ديگر مجلس بايد کار خودش را بکند و وظيفه ای را که جامعه زنان ايرانی از او انتظار دارد، انجام دهد.

وی می افزايد: نکته ای که کمتر به آن توجه شده، شرط دولت جمهوری اسلامی برای پذيرش اين کنوانسيون است . شرط عدم مغايرت با موازين اسلام، می تواند تاحدود زيادی نگرانی های مخالفان را بی اثر کند. اما اين نکته برجسته نشده يا نخواسته اند به آن بپردازند. همچنين مزايای الحاق ايران به اين کنوانسيون ناديده گرفته شده است.

لايحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ايران به کنوانسيون بين المللی رفع همه گونه تبعيض عليه زنان ارديبهشت ماه گذشته، به دنبال مخالفت سه تن از مراجع قم با آن، از دستور کار مجلس خارج شداما تنها کاری که در سطح نهادهای مدنی درباره اين موضوع انجام گرفت، گشودن بيانيه ای در اعتراض به اين مساله از سوی سايت زنان ايران بود. تاکنون ۲۲۷ نفر اين بيانيه را امضا کرده اند که اسامی آنها به زودی منتشر خواهد شد.

لباس پيشنهادی برای افسران پليس زن

در حالی که به زودی بيش از ۳۰۰ پليس زن آموزش ديده وارد عرصه فعاليت می شوند، هنوز شکل نهايی يونيفورم آنها مشخص نشده است. در نمايشگاه دستاوردهای نيروی انتظامی که هم اکنون در محل دايمی نمايشگاهها برپاست، يک مانکن سبز ديده می شود که لباس پيشنهادی پليس زن را بر تن دارد. اين لبلس، از مقنعه، مانتو و شلوار سبز( رنگ يونيفورم های افسران مرد نيروی انتظامی) و کفشهای مردانه تشکيل شده و زير آن نوشته شده است: فرم پيشنهادی با سردوشی يا سرمچی.

تعداد کمی کارمند زن که در حال حاضر در بخشهايی مثل انگشت نگاری از زنان و بخش خواهران ادارات گذرنامه نيروی انتظامی فعاليت می کنند، مانتو، شلوار، مقنعه و چادر سياه می پوشند.

پيش از اين معاون انتظامی نيروی انتظامی اعلام کرده بود: به زودی حدود ۳۲۴ زن را که در دانشکده پليس تحصيل می کنند به عنوان افسر زن خواهيم داشت زيرا در تحقيقات، بازجويی ها، گواهی عکس زنان و... به افسر زن نياز داريم.

پس از انقلاب فعاليت زنان به عنوان کادر نظامی و انتظامی ممنوع شد و افسران زن پليس يا کارمند شدند و يا از خدمت کنار رفتند.اما به نظر می رسد در حال حاضر نيز، تربيت زنان پليس نه به دليل رفع تبعيض جنسيتی در انتخاب مشاغل پليسی که برای جداسازی جنسيتی و رسيدگی افسران زن به پرونده های زنان در کلانتری ها صورت گرفته است. در حال حاضر يک کلانتری زنان نيز با همين نگاه در مشهد فعاليت می کند که درباره موفقيت يا عدم موفقيت آن اطلاعی در دست نيست.