فلسطين ، اي گسترده ترين سرزمينِ بي خاك ! *

محمد ايل بيگی

تو نداري خاك                                                                     

من ندارم ايمان .  

گفتند : " باتو اند ! "                                                                                                              

چه ات كرده اند ؟

- به جز نيش ؛ هيج !                                                            :              

ماتنهايانيم

تو با خودت – خلقت ؛

ومن باخودم .                                                                       

هيچ كس نخاريد تن ِ تو

هيچ كس نخارد تن ِ تو

تنهائي و ... تابه ابد ؟

برتو آن مي رود

كه برما مي رود :

- ازساليانِ دور

ماتنهايانيم .

روزي از خاك برخواهي خواست

برخيزو  اما

همچون خاك داران امروزيت

- كه  زماني خود بي خاك بودند- ،

قساوت را روا مدار .

تويِ بي خاك                                                                                                                                                         خاك را نامي دادي تابه ابد  :

- فلسطين !

8 فروردين 1381

* درسالِ 1355 ، " كنفدراسيونِ جهانيِ دانشجويان و محصلينٍ ايراني " مجموعهُ شعاري از من ( با نامِ مستعارِ عبدالصمد قندچي ) باعنوانِ    فلسطين ، اي گسترده ترين سرزمينِ بي خاك ! ( كه نامِ يكي از شعار ها هم بود ) را " بازتكثير " كرد .

واماچرا به جايِ مجموعهُ شعر ، مجموعهُ شعار را بكار بردم ؟ همانطور كه در پيش درآمدِ آن مجموعه آورده بودم : از ديدگاهِ من ، شعر و شاعر در زمان  مي مانند و شعار لحظه اي ست و به محض از بين رفتنِ علتِ وجوديِ موضوع اش ، خود نيز از بين ميرود ؛ شعار پرگوست و دربسياري از موارد ،  تمامِ آنرا ميتوان در يك مصرع يا يك بيت ِ شعرِ خوب خلاصه كرد ! شعار اگرچه  احساساتي ست واز قلب برمي آيد ، با سر هم به نوعي  رابطه  دارد و از همينرو در سرلوحهُ پيش درآمد ِآن مجموعه  آورده بودم : سري برتن / شعاري بر زبان :/ كدامين را از دست خواهم داد ؟ (  وامروز  بعداز گذشتِ  بيش از 26 سال ، سر را بهر حال برتن دارم وشعار راهم  – گرچه نه به سانِ آنروزها ! و شعارگويانِ نازنيني چون گلسرخي ها و   سلطانپور ها ، مرضيه احمدی  اسکوئی ** ها و ... سرباختند و تعدادي ديگر ، امروزه روز در برونِ مرزها ...

اين مجموعه رابا بقيهُ كتابها و نشريات و اسنادم ، بعداز جرياناتِ 22 بهمن 57 باخود به ايران بردم وناگفته پيداست كه شيفته گانِ امام تمامي آنها را بعد از سركشي  به خانهُ دوستي ، باخود بردند وازهمينرو نمي دانم در آن شعارِ " فلسطين ... " چه اورده بودم .

**  برای ِ آشنائی با نمونه هائی از شعارهای ِ او به عصر عمل ِ شمارهء 4  ، تابستان ِ 54 ؟ ،  صفحات ِ105- 123 و  به   " اشعار ِ دشنه گون " به اين نشانی مراجعه کنيد               : www.geocities.com/kaboul.geo/index.html