گفتگوی صدای آلمان با فرج سرکوهی ، نويسنده و روزنامه نگار

در باره

نتايج شرکت در کنفرانس جهانی صاحبان و سردبيران نشريات

نتايج شرکت در کنفرانس جهانی صاحبان و سردبيران نشريات موسوم به IPI که خلاصه شده عبارت International press Institute است .

صدای آلمان: سلام آقای سرکوهی، ما خبردار شديم که شما ميهمان همايش امسال آی پی آی بوديد و از جمله جلسه ای داشتيد با کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، سرجيو دوميلو. چه گفتيد و چه شنيديد؟

فرج سرکوهی: من هم به شما و شنوندگان شما سلام می کنم. در روز۲۱ نوامبر در اين کنفرانس آی پی آی که چند روز طول کشيد شرکت کردم آنجا دو نفر ديگر که از نظر تاثيری که بر حوادث ايران دارند بسيار مهم هستند نيز شرکت داشتند که يکی آقای فريمودو بود که نماينده اتحاديه اروپا هست در امر آزادی رسانه ها که او صحبت کرد و بعد هم آقای دوميلو صحبت کرد که جايگزين خانم مری رابينسون شده . آقای دوميلو درمورد سياست های کمسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد در دنيا صحبت کرد و بعد من با ايشان بحث کردم درمورد ايران. مسئله ای که من مطرح کردم اين بود که در گذشته نماينده ويژه ای از طرف کميسيون حقوق بشر سازمان ملل هر سال به ايران می رفت يا دولت قبول کرده بود که او هر سال برود که آقای موريس کاپيتورن بود و بعد البته دولت ايران چند سال به ايشان ويزا نداده بود ولی به هر حال ايشان هر سال گزارشی تهيه می کرد در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران و ارائه می کرد به کمسيون و بعد در سازمان ملل مطرح می شد. سال گذشته کمسيون گفت که ايران در امر حقوق بشر به نماينده احتياج ندارد، من اين مسئله را با آقای دوميلو مطرح کردم که با توجه به وضعيت حقوق بشر در ايران، با توجه به حکم اعدام هائی که داده شده، با توجه به سرکوب مطبوعات، با توجه به بستن بيش از ۱۰۰ روزنامه و نشريه و با توجه به دستگيری روزنامه نويسان و نويسندگان و سانسور و خودسانسوری که در ايران اتفاق ميفته ، ضرورت داره که به اصطلاح نماينده کميسيون به ايران بره. آقای دوميلو در جواب من اعلام کرد که اين تصميم ايشان نبوده و گفت که اين تصميم را کمسيون گرفته . بعد من اين مسئله را مطرح کردم که در اين کمسيون، امسال کشورهائی مثل کوبا، ليبی و غيره تصميم گيرنده هستند که خودشان مشکل حقوق بشر دارند و پيشنهاد کردم که البته همانطورکه چند کشور ديگر هم پيشنهاد کرده بودند کسانی به عضويت اين کمسيون انتخاب بشوند که خودشان حاضر باشند نماينده ويژه کمسيون را در مورد حقوق بشر بپذيرند نه کشورهائی که خودشان مسئله دارند. به هر حال بعد از بحثی که بين ما شد با توجه به اينکه آقای دوميلو مطرح کرد اين مسئله را و مسئله ايران را در کمسيون مطرح خواهد کرد و اگر موفق بشود که نماينده ويژه ای به ايران فرستاده بشود _که طبيعتا هم موفق نمی شود چون کمسيون بايد در اين مورد تصميم بگيرد نه شخص ايشان_ به هر حال يک برنامه مشخصی را در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران در کمسيون مطرح خواهد کرد که اين برنامه اجرا بشود تا بعد برسيم به سال آينده که دوباره در اينمورد بايد تصميم گيری بشود.

صدای آلمان: روزنامه ها از جمله روزنامه "Der Standard" اتريش نوشته اند که شما سخنرانی موثری در مورد موقعيت روزنامه نگاران و عدم آزادی مطبوعات در ايران داشته ايد. لطفا شرحی در اين مورد بدهيد؟

فرج سرکوهی: در ۲۳ نوامبر جلسه ای بود در سالن شهرداری وين ، و عنوان آن حمله عليه رسانه ها بود. در اين جلسه آقای هوبو بوتلر که سردبير يکی از نشريات مهم اروپا، نويه زوريخر تسايتونگ، هست ، به اصطلاح گرداننده جلسه بود و من و آقای ريکاردو توريتو از آمريکای لاتين صحبت کرديم. صحبت من هم راجع به وضعيت مطبوعات در ايران بود. من دو تا نکته را مطرح کردم: يکی اينکه دردولت ايران پس از اينکه متوجه شدند که سانسور رسمی ديگر تاثير چندانی نداره و مردم به رغم اينکه رسانه ها سانسور می شوند، کتابها سانسور می شوند، می توانند از طريق اينترنت يا از طريق راديوهائی که برنامه به زبان فارسی دارند يا از طريق برنامه های ماهواره ای به هر حال در جريان اخبار و اطلاعات قرار بگيرند و ديگر سانسور رسمی کارآئی سابق را نداره ، تصميم گرفتند که خودسانسوری را به اصطلاح افزايش بدهند. راههای گوناگونی برای افزايش خود سانسوری وجود دارد، يکی از آن راهها دستگيری و کشتن روزنامه نويسان و نويسندگان است برای ايجاد فضای رعب و وحشت و همچنين آوردن به اصطلاح نيروهای لباس شخصی به خيابان ها و تبليغاتی که در روزنامه های دولتی مثل روزنامه کيهان و اينها عليه روزنامه نويسان و نويسندگان می شود. من بحث به اصطلاح مکانيسم های افزايش خودسانسوری را مطرح کردم و بعد هم بحث دوم را مطرح کردم که حمايت از آزادی بيان و دموکراسی در ايران در واقع نه تنها نشان دهنده تعلق به حقوق بشر هست و باور به اينکه حقوق بشر يک امر جهانی و ارزش جهانی است ، بلکه همچنين کمک می کند به تامين امنيت در کشورهای غربی . آنجا من يک بحث تحليلی مطرح کردم که يکی از عوامل رشد بنيادگرائی و تروريسم در کشورهای اسلامی ، حکومت های ديکتاتور و مستبد هستند. چرا که اين حکومت های ديکتاتور و مستبد همه احزاب و سازمان های سياسی و نهادهای به اصطلاح مستقل و اتحاديه ها را سرکوب می کنند، بنابراين برای مردم برای بيان نارضايی شان هيچ چيزی باقی نمی ماند جز نظام و نظام های مذهبی . برای مبارزه با تروريسم بهترين راه حمايت از دموکراسی است چرا که در دموکراسی، مردم جوامع اسلامی می توانند صداهای گوناگون را بشنوند ، با افکار گوناگون آشنا بشوند و امکان انتخاب بدست بياورند. نکته بعدی که من مطرح کردم وضعيت روزنامه نويسان و نويسندگان زندانی بود . آقای گنجی، آقای باقی و ديگران و بعد حکم اعدام عليه آقای آغاجری و بعد دو مورد آقای زرافشان و سيامک پورزند را به عنوان دو مورد نمونه مطرح کردم و پس از اينکه شرحی دادم در مورد آقای زرافشان و آقای پورزند خواستار شدم که وضعيت اين دو نفر به اصطلاح، در دستور کار آی پی آی و در دستور کار رسانه ها قرار بگيرد، چون می دانيم که در آن جلسه صاحبان و سردبيران رسانه های مهم دنيا چه حالا مکتوب، چه اينترنتی و چه ديداری و شنيداری شرکت داشتند.

صدای آلمان: اين که اعتراض شما مبنی بر دربند بودن سيامک پورزند در همايش امسال مورد توجه واقع شد و به عنوان مسئله ای محوری در دستور کار همايش قرار گرفت ، باعث خوشحالی است اما چه قراری به طور مشخص گذاشته شد تا پيگيری موضوع از طريق آی پی آی به پيش بره؟

فرج سرکوهی : ببينيد آی پی آی يک سازمانی است که امکانات وسيعی دارد و دليلش هم اين است که صاحبان رسانه ها هستند و شما می دانيد در اروپا و آمريکا صاحبان رسانه ها و سردبيرها بسيار مهم هستند و سياستگزاری نشريات از طريق سردبيرها و صاحبان رسانه ها بيشتر انجام می شود. اينکه همه رسانه ها يعنی رسانه های تحت پوشش آی پی آی که ۱۱۵ کشور در آن عضو هستند، تصميم بگيرند که اين دو مورد را مدام مطرح بکنند مسلما در افکار عمومی و در دولت های اروپائی تاثير می گذارد، خود آی پی آی روابط گسترده ای دارد با نهادهای ديپلماتيک و سياسی. مثلا جلسه با سخنرانی رئيس جمهوری اتريش شروع شد و بنابراين تصميم گرفته شد که با اتحاديه اروپا تماس گرفته بشود و به اصطلاح مبارزه ای در اتحاديه اروپا شروع شود که اتحاديه ، آزادی اينها را جز شرائط رابطه با ايران قرار بدهد . يا مثلا آی پی آی می تواند در پارلمان های مختلف، پارلمان های اروپائی و در ميان احزاب اروپائی مسئله را مطرح بکند با تماس با وزارت خارجه کشورهای اروپائی ، مسئله اين دو نفر را مطرح بکند. معمولا اينطور هست که مبارزه آی پی آی مبارزه موثری است هم به دليل اينکه اينها می توانند بطور هماهنگ مسئله را مدام در رسانه های مهم مطرح بکنند و هم اينکه افکار عمومی و همچنين نهادهای سياسی و ديپلماتيک به آی پی آی اهميت می دهند و بنابراين اينها تاثير قابل توجهی آنجا دارند. من فکر می کنم يا بهتر بگويم اميدوارم که اين پيگيری موثر واقع شود.

صدای آلمان: آقای سرکوهی از وقتی که در اختيار ما گذاشتيد تشکر می کنم و برايتان آرزوی موفقيت می کنم.