گزارش نشست زن در مطبوعات ايران

عباس عبدی: اگر می خواهيد مساله زن حل شود آن بخش را که به عنوان انسان است در کنار مرد قرار دهيد و از اين زاويه که اين مساله يک ايرانی است مطرح کنيد. بعد آن قسمت تبعيض را هم جدا کنيد تا پذيرفته شود

شادی صدر: صحبت کردن از راههايی که کمترين تنش را ايجاد کند، شعاری و غير واقعی است. در جامعه ما مسائل زنان حساسيت زا و تنش زاست چون از يک طرف با فقه برخورد می کند، از يک طرف با حکومت از طرف ديگر با جامعه مردسالار

امير محبيان: گفتمانی که می تواند در آن مسائل زنان حل شود گفتمان می تواند به جای گفتمان مردمسالاری، گفتمان عدالت باشد

سايت زنان ايران

نشست زن در مطبوعات ايران عصر روز سه شنبه ۷ آبان در محل انجن روزنامه نگاران زن برگزار شد.

در اين نشست عباس عبدی، روزنامه نگار و محقق علوم اجتماعی، امير محبيان، عضو شورای سردبيری روزنامه رسالت، شادی صدر، روزنامه نگار و فريبا داودی مهاجر، عضو شورای مرکزی انجمن روزنامه نگاران زن حضور داشتند.

ابتدا عباس عبدی با طرح مساله روش شناسی گفت: در هر موضوعی فقط بخشی از ظلم و احجاف خاص زنان است اما اولين و کليدی ترين مساله ای که در مورد زنان می توان حل کرد اين است که در صورت اصلاح جامعه و برقرای مردمسالاری توازن به نفع ضعيف ترين حاصل خواهد شد نه قوی ترين. هيچ مساله ای نيست که زنان NGO داشته باشند اما هيچ حمايتی از زن نبايد نافی توازن باشد.

عبدی در بخش ديگری از سخنانش گفت: به نظرم ۹۰ درصد مسائل بين زنان و مردان روزنامه نگار مشترک است و ۱۰ درصد باقی خالص است و اين سهم تبعيض جنسيتی است.

وی افزود: به نظرم زن و مرد بايد تلاش کنند که آن ۹۰ درصد حل شود که اگر حل شود حل آن ۱۰ درصد ديگر هم آسان می شود.

عبدی در بخش ديگری از سخنانش گفت: وقتی مساله مطرح می شود بايد ديد که آيا در مورد زنان و مردان فرق دارد يا نه. بخش خالص آن که تبعيض جنسی باشد خيلی کم است. خيلی از مسائلی که به عنوان تبعيض جنسی از آن نام برده می شود در واقع ريشه در مشکلات کلی جامعه دارد. وقتی شايسته سالاری حاکم نيست به تعداد مردان شايسته بيشتری نسبت به زنان شايسته ظلم می شود.اما با اينکه قسمت خالص خيلی کوچک است به نفی مساله نمی رسيم.

شادی صدر در پاسخ به عباس عبدی گفت: مشکلی که اين روزها وجود دارد اين است که تا درباره مساله زن حرف می زنيم، فورا ديدگاه کمی حاکم می شود و فکر می کنند با اينکه اين تعداد زن به مجلس بروند يا وزير بشوند يا مدير بشوند، مساله حل می شود. اما به اينکه چرا اصلا جامعه ما به اين شکل تبعيض آميز و جنسيتی تقسيم شده اشاره ای نمی شود و برای حل آن هم کاری نمی شود.

وی با طرح اين سئوال که چطور می شود کار کردن روی مساله زنان نافی حرکت به سوی دموکراسی باشد گفت: من قبول دارم که در يک جامعه دموکراتيک راحتتر می توانيم به هدفمان برسيم اما لزوما با تحقق دموکراسی مساله ما حل نخواهد شد.

وی افزود: در اين جامعه يک بار زنان به خاطر انسان بودنشان مورد تحقير و تبعيض قرار می گيرند و يک بار ديگر هم به خاطر زن بودنشان.

عباس عبدی در ادامه سخنانش گفت: هنگامی که نسبت به بخشی از حقوق حساسيت باشد نبايد به گونه ای حرکت شود که بالانس نيروها را به هم بزند. بلکه بايد به فرايند مردمسالاری کمک کند.

فريبا داوودی مهاجر با اشاره به اينکه چگونه در گفت و گو و کلام مساله زنان فرعی می شود افزود: اين معيار و ميزان فرعی بودن از کجا می آيد؟

عبدی در پاسخ به اين سئوال گفت: اصل و فرع کردن برای فدا کردن فرع در مقابل اصل نيست. هر انسانی يکسری مسائل اصلی و فرعی دارد.

ليلی فرهاد پور، روزنامه نگار نيز با اشاره به عدم جدايی شايسته سالاری و دموکراسی و رفع تبعيض جنسی گفت: نمی توان گفت که به شايسته سالاری و عدالت می رسيم بدون اينکه مظاهرش مانند فقر، کودک آزاری و تبعيض جنسی را از بين ببريم.

وی افزود: اما فرقش اين است که در مورد تبعيض جنسی نيمی از جامعه ما درگير آنند ولی در مورد ساير مسائل چنان فراگيری وجود ندارد.

عبدی در بخش ديگری از اين نشست با اشاره به توصيه ای نبودن طرح بحث زنان در مطبوعات گفت: مباحث به ميزانی توليد می شوند که ظرفيت پذيرش و نياز به آنها ايجاد شده باشد.

شادی صدر نيز با اشاره به تجربه خود در روزنامه بنيان گفت:

گردانندگان اين روزنامه هم در ابتدا ديدگاه شما را داشتند که مسائل زنان جذاب نيست و خواننده ندارد ولی کم کم به گونه ای شد که در هر شماره از بنيان در چند صفحه مسائل مربوط به زنان مطرح می شد و استقبال و بازخورد بسيار خوبی هم داشت. مساله اين است که تا وقتی مسائل زنان در مطبوعات مطرح نشود ما نمی توانی با استناد به ذهنيتمان بگوييم جذابيت ندارد يا نياز به آن وجود ندارد.

امير محبيان نيز با اشاره به اينکه در طرح مسائل زنان بايد توقع خود را با توجه به شرايط جامعه تعيين کنيم گفت: بايد برای پذيرش مسائل زنان گفتمان غالب ايجاد کرد که همه به اين برسند که چه بايد کرد.

وی افزود: بايد اين پيام توزيع شود و شما برای توزيع پيام بايد تريبون به دست آوريد. بايد به نحوی مسائل را به مردان برسانيد. از طرفی شيوه طرح اين مسائل هم نبايد به گونه ای باشد که تنش ايجاد کند. بنابراين بايد از راههای ممکن و مرزهای نرم وارد شد.

عبدی در بخش ديگری از سخنانش گفت: بحث من اين است که اگر می خواهيد مساله زن حل شود آن بخش را که به عنوان انسان است در کنار مرد قرار دهيد و از اين زاويه که اين مساله يک ايرانی است مطرح کنيد. بعد آن قسمت تبعيض را هم جدا کنيد تا پذيرفته شود.

عبدی افزود: با تاکيد بر شهروند بودن و انسان بودن جلو برويد.

محبيان گفتمان عدالت را به جای گفتمان مردمسالاری برای حل مساله زنان پيشنهاد کرد و گفت: در گفتمان دموکراسی لزوما زنان به احقاق حق نمی رسند.

عبدی در پاسخ وی مساله تضاد با فقه را مطرح کرد و گفت : در نظام مردمسالار، اين مساله به اين صورت حل می شود که زنان به حزبی رای می دهند که خواسته هايشان را برآورده کند.

شادی صدر نيز گفت: صحبت کردن از راههايی که کمترين تنش را ايجاد کند، شعاری و غير واقعی است. در جامعه ما مسائل زنان حساسيت زا و تنش زاست چون از يک طرف با فقه برخورد می کند، از يک طرف با حکومت از طرف ديگر با جامعه مردسالار.

گفتنی است در بيشتر قسمتها، مباحث به صورت بحث ميان مدعوين و شنوندگان که اعضای انجمن روزنامه نگاران زن بودند در می آمد.